پنج كتاب دوم: شش.الكافي
اين كتاب ارزشمند، اثري گران سنگ ازشيخ ابوجعفر، محمدبن يعقوب كليني رازي(ره) (م329 ق)، از برجسته ترين علماي شيعه در نيمة دوم قرن سوم و آغاز قرن چهارم هجري است.
كليني با سفر به شهرها و سرزمين هاي اسلامي و ارتباط با راويان احاديث و دستيابي به اصول چهارصدگانه شيعه1و ارتباط با نواب خاص امام زمان(عجل الله تعالي فرجه الشريف)، مجموعه اي ارزشمند و كتابي معتبر و جامع به نگارش در آورده است.
در اين بخش به تبيين برخي روايات عام امامت مي‌پردازيم و چگونگي دلالت آن را بر حضرت مهدي (عليه السلام) به عنوان يکي از امامان معصوم(عليهم السلام) بررسي مي‌کنيم.
چکیده :
عقیده مهدویت جزء مسلمات مذاهب اسلامی است و اختلاف فقط در مصداق آن می‌باشد،اهل سنت در مورد روایات خلفای اثنا عشری اقوال متعددی دارند،اما با بررسی فریقین و اقوال آنها به این واقعیت می‌رسیم که مراد روایات از خلفای اثنا عشر،ائمه اثنا عشر شیعه می‌باشد.در بعضی روایات اهل سنت آمده که اسم پدر حضرت مهدی(عج)همان اسم پدر حضرت رسول اکرم است،اما بعد از بررسی روایات فریقین به این نتیجه می‌رسیم که اسم حضرت مهدی(عج)همان اسم پیامبر بوده و پدر ایشان امام حسن العسکری و او از اولاد حضرت فاطمه و از فرزندان امام حسین می‌باشد.
چکیده:
خداوند متعال برای هدایت بشر و رسیدن به سعادت، دین و رسولان را قرار داد و آخرین برنامه الاهی در اینباره دین اسلام است. امّا بدون تردید زندگی بشر در حال تحول است و هر لحظه احتیاجات او افزوده میشود. اهل سنت برای رفع این احتیاج در عرصههای مختلف، نظریه خلافت، اصلاحگران و مجددان را مطرح ساخته و شیعه، نظریه امامت را مطرح نموده است. وجه مشترک این دو دیدگاه، حضرت مهدی علیهالسلام است که بانگاه شیعه آخرین امام و از دیدگاه اهل سنت آخرین احیاگر و مجدد اسلام است.
از جابربن عبدالله انصاری نقل شده كه می گوید: خدمت حضرت فاطمه زهرا(س) شرفیاب شدم. در برابر آن حضرت لوحی بود كه اسامی اوصیاء از نسل او در آن ثبت شده بود. شمردم تعدادشان دوازده تن بود كه آخر آنها قائم(عج) بود. سه تن از آنها به نام محمد، چهار تن به نام علی و ... .
الامام الانیس الرفیق ...
حالا بگذار کمی از دوست و دوستی برایت بگویم. طعمی که می دانم حتماً آن را چشیده ای. هر کس دوستی به مانند خود داشته باشد هرگز خود را تنها نمی پندارد. گاهی اوقات حرفهای دلی داری که نه می توانی پدر را محرم راز خود قرار دهی و نه مادر را. آن وقت است که به سراغ دوست می روی و به راحتی آب روان با او درددل می کنی. با او درددل می کنی و از او کمک می گیری.
الْإِمَامُ الْأَنِيسُ الرَّفِيقُ وَ الْوَالِدُ الشَّفِيقُ وَ الْأَخُ الشَّقِيقُ وَ الْأُمُّ الْبَرَّةُ بِالْوَلَدِ الصَّغِيرِ1
می خواهیم مثل زندگی همه مان که از مادر آغاز شد، ما نیز با مادر آغاز کنیم. همه ما چه آنهایی که مادرانشان را از دست داده اند و چه آنهایی که هنوز نعمت مادر را در کنار خود دارند طعم شیرین محبت مادر را احساس کرده ایم.
1. بحارالانوار 25/124، ح. 4 و نظیر آن: همان/ 171، ح38
