سخن ما دراین نوبت، بررسی رابطه وجودی ما و مهدی ،علیه السلام، در دوران غیبت، و تا سرآمدن این ایام تلخ جدایی است; و این که آیا غیبت قهری امام زمان ما ،علیه السلام، مانع ازآن خواهدبود که از خورشید وجود او بهره بگیریم و به عبارت دیگر، آیا لزوما باید او را ببینیم تا از هدایت معنوی و باطنی و از رهنمود تشریعی و حقوقی، اخلاقی و عقیدتی آن وجود بزرگوار برخوردار شویم؟ توجه به این نکته لازم است که حضور امام ، علیه السلام، در عین غیبت او امری مسلم است و حتی اگر از دیدگاه زیست شناسی نوین به این موضوع بنگریم، راهی برای توجیه علمی طول عمر امام زمانمان می یابیم.
اشاره:
وجود امام زمان، هر چند غایب اند، دو گونه فایده ی تکوینی و تشریعی دارد . فائده ی تشریعی وجود آن حضرت، بر سه گونه است . مهم ترین آن هدایت خلق است و مشهورترین لقب آن حضرت، یعنی «مهدی » ، بر آن دلالت می کند این هدایت ها به سه دوره تقسیم شده است: 1- از ولادت تا پایان غیبت صغرا 2- دوران غیبت کبرا 3- هدایت های پس از ظهور .
این مقاله، به پنج نمونه از هدایت های دوره ی نخست پرداخته است .
حقوق حضرت مهدی (علیه السلام) بر شیعیان، بسیار و الطاف او بی شمار است. از آن جمله است:
1. حق وجود و هستی؛ از توقیعات شریفه آن حضرت است که فرمود: «نحن صنایع ربنا و الخلق بعد صنایعنا» 1 و امام زمان و پدران بزرگوارش (ع) واسطه هستند در رساندن فیض های الهی به سایر مخلوقات، و به همین معنی در دعای ندبه اشاره شده که: «این السبب المتصل بین الارض و السماء»
1. احتجاج طبرسی، ج 2، ص 278
امام امیرالمؤمنین علیه السلام در زمینة «حقوق پیشوایی» فرمود:
«وَ أما حَقّی عَلَیکُم فَالوَفاء بالبَیعه و النَّصیحَه فِی المَشهدِ و المغیب وَ الاجابَه حینَ ادعوکُم وَ الطاعَه حینَ آمُرُوکُم».1
