آیات مهدوی : آیه 1 سوره نحل
سوره نحل آيه 1(مشاهده آیه)
أَتَىٰ أَمْرُ اللَّهِ فَلَا تَسْتَعْجِلُوهُ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ
فرمان خدا (به ظهور قیامت و یا به عذاب شمشیر بر مشرکان) به زودی فرا می‌رسد پس (هان ای کافران، شما به تمسخر و هزل) تقاضای تعجیل آن مکنید، خدای یکتا متعالی و منزه از شرک مشرکان است.
در حدیثی از امام صادق علیه السلام آمده است که آن حضرت پس از بیان بیعت جبرئیل علیه السلام با حضرت مهدی علیه السلام فرمود: « سپس جبرئیل یک پایش را بر کعبه و پای دیگرش را بر بیت المقدس می گذارد و با صدای فصیح و رسا، شیوا و شیرین ندا می دهد که همه خلائق می شنوند و می گوید: « اتی امرالله فلا تستعجلوه» (نحل 16 :1)؛ فرمان خدا فرا رسیده است، برای آن عجله نکنید. » منبع اصلی: بحار الانوار 52 / 286 حدیث 18
| نام تفسیر | شرح تفسیر |
| تفسیر نور | گرچه مورد آيه، عجلهى كفّار در امر نزول قهر خداوند است، امّا جملهى «أَتى أَمْرُ اللَّهِ» اختصاصى به فرمان قهر الهى ندارد، بلكه شامل همه فرمانهاى خداوند، همچون فرمان جهاد، فرمان ظهور امام زمان عليه السلام و فرمان برپايى روز قيامت، مىشود كه نبايد در اين امور عجله كرد. |
| تفسير شريف لاهيجي | أَتى أَمْرُ اللَّهِ آمد امر خداى تعالى يعنى آمد عذاب الهى بر كفّار چنانچه على بن ابراهيم آورده كه اين آيت وقتى نازل شد كه قريش از حضرت رسالت پناه صلّى اللَّه عليه و آله سؤال كردند نزول عذابى كه حضرت ايشان را بآن توعيد مي نمود و در حديث آمده كه «انّ اللَّه اذا أخبر أن شيئا كائن فكأنّه قد كان» و ميتواند كه مراد از «امر» قائم آل محمّد صلوات اللَّه عليه و آله باشد چنانچه على بن مهزيار از حضرت صاحب عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت مي فرمودند كه: «نحن امر اللَّه و جنوده»و ابان بن تغلب از حضرت صادق آل محمّد صلوات اللَّه عليه و آله روايت كرده كه اول كسى كه با قائم آل محمّد بيعت كند جبرئيل امين عليه السّلام است و او بصورت مرغى سفيد ظاهر خواهد شد و بآن حضرت بيعت خواهد نمود و بعد ازين يك پاى خود را به بيت اللَّه الحرام و پاى ديگر را ببيت المقدس گذارد و ندا كند كه «أَتى أَمْرُ اللَّهِ» بحيثيتى كه جميع خلايق آن را بشنوند پس مراد از «امر اللَّه» قائم آل محمد صلّى اللَّه عليه و آله خواهد بود. فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ پس شتاب در طلب آن مكنيد بنا بر قول على بن ابراهيم رحمه اللَّه خطاب بر مشركين و كفار است و بنا بر حديث على بن مهزيار و أبان بن تغلب خطاب بر مؤمنين است زيرا كه مؤمنين شتاب ميكنند در طلب قائم آل محمد نه غير ايشان سُبْحانَهُ منزه است خداى وَ تَعالى و بلند است عَمَّا يُشْرِكُونَ از آن چيزى كه مشركان آن را شريك او ميسازند بنا برين كلمه «ما» بمعنى «الذى» است و ميتواند كه مصدرى باشد و فعل مدخول خود را بمصدريت فروز آرد، اى سبحانه و تعالى عن اشراكهم، يعنى منزه است خداى تعالى از شرك آوردن مشركين. |
| تفسير أحسن الحديث | اين آيه عنوان و سرخط سوره مباركه است و تمام مطالب آن در رابطه با اين آيه مىباشد، صدر آيه خطاب به اهل شرك است كه از راه مسخره به رسول خدا مىگفتند: پس عذابى كه وعده مى دهى زود بياور منظور از «اتى» ظاهرا نزديك شدن و اشراف است و لذا به صيغه ماضى آمده است، ذيل آيه متوجه به رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله است كه مى فرمايد. خدا پاك و برتر است از آن مسخره كه مىكنند و از آنكه وعده او را دروغ مى پندارند عَمَّا يُشْرِكُونَ حاكى است كه مشرك بودن سبب آن مسخره بوده است. مراد از «امر» عذاب موعود است در بعضى از روايات أَتى أَمْرُ اللَّهِ به ظهور مهدى (ع) تفسير شده ظاهرا آن از باب تطبيق است |