آیات مهدوی : آیه 39 سوره حج
سوره حج آيه 39(مشاهده آیه)
أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ
به مسلمانان که مورد قتل (و غارت) قرار گرفته‌اند رخصت (جنگ با دشمنان) داده شد، زیرا آنها از دشمن سخت ستم کشیدند و همانا خدا بر یاری آنها قادر است.
| نام تفسیر | شرح تفسیر |
| تفسیر اثنی عشری | در اسباب نزول آورده كه: كفار مكه به دست و زبان در آزار و ايذاء مؤمنان مى كوشيدند و هر ساعت از اصحاب بعضى سرشكسته و جمعى دست بسته خدمت پيغمبر آمده شكايت مى نمودند. حضرت آنها را امر به صبر و مى فرمود كه من مأمور به قتال نيستم، و زياده از هفتاد آيه در نهى از قتال وارد شده. و چون هجرت به مدينه واقع شد، اذن در قتال رسيد و اول آيتى كه نازل شد اين بود: أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقاتَلُونَ: دستور داده شد كارزار كردن مر كسانى را كه خواهند كارزار كنند با كافران، بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا: به سبب آنكه ستم رسيده شدهاند و جفاهاى بسيار از دشمنان كشيدهاند بنابر صيغه مجهول معنى آنكه: دستورى داديم آنان را كه كافران با ايشان مقاتله كنند كارزار نمايند. وَ إِنَّ اللَّهَ عَلى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ: و بدرستى كه خداى تعالى بر يارى دادن مظلومان كه اهل ايمانند و اصحاب پيغمبر آخر الزمان، هر آينه تواناست. اين وعده ايشان است به نصرت، چنانكه به دفع اذيت كفار وعده فرموده بود. على بن ابراهيم قمى- فرموده اين آيه در حق امير المؤمنين عليه السّلام و جعفر و حمزه نازل شد «1»، ولى حكم آن عموم بهم رسانيد. ايضا از حضرت صادق عليه السّلام روايت نموده كه عامه مىگويند: اين آيه نازل شد در حق حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله وقتى كه قريش او را از مكه بيرون نمودند و حال آنكه در حق قائم عجل اللّه فرجه است، وقتى كه خروج نمايد و مطالبه خون حضرت حسين عليه السّلام را نمايد و مىگويد: مائيم اولياء آن خون، و مائيم طلب كننده آن. |
| تفسير شريف لاهيجي | أُذِنَ دستورى داده شده براى قتال. بنا بر اين مأذون فيه كه قتالست محذوف است لِلَّذِينَ يُقاتَلُونَ مر آنان را كه كافران با ايشان مقاتله كنند يعنى مؤمنين را اذن داديم كه با كافران محاربه نمايند. گويند كه اين اولين آيتى است كه در باب جهاد نازل شده بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا بسبب آنكه ستم رسيده شده اند آن مؤمنين از كافران مانند اخراج از مكه كه وطن ايشان بوده. على بن ابراهيم رحمه اللَّه از حضرت صادق عليه السّلام روايت كرده كه تفسير اين آيه بنهجى كه مذكور شد قول عامه است و تفسير خاصه اين ست كه: دستورى داده شده قائم آل محمد صلوات اللَّه عليه و آله و اصحاب او را كه خروج كنند در وقت مقرر معين و طلب خون حضرت سيد الشهداء نمايند وَ إِنَّ اللَّهَ عَلى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ و بدرستى كه خداى تعالى بر يارى دادن مؤمنان هر آينه تواناست. |