آیات مهدوی : آیات 12 و 13 سوره انبیاء
سوره انبیاء آيات12و13(مشاهده آیه)
فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا يَرْكُضُونَ*لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ
پس هنگامی که آن ستمکاران عذاب ما را به چشم مشاهده کردند از آن دیار رو به فرار نهادند.*(در آن حال به آنها خطاب شد که) مگریزید و رو به کامرانیها و خانه‌های خود آرید (و به اصلاح فسادکاری خویش بپردازید) که روزی ممکن است از آن بازخواست شوید.
| نام تفسیر | شرح تفسیر |
| تفسیر جامع | فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنا إِذا هُمْ مِنْها يَرْكُضُونَ و آن ستمكاران چون عذاب ما را بچشم ديده و آثارش را مشاهده مينمودند از شهر و ديار خود ميگريختند پروردگار بر سبيل توبيخ بآنها فرمود فرار نكنيد و از عذاب مگريزيد و بسوى خانه ها و منازل خود برگشته تا از شما پرسش و سؤال كنند كه پيغمبرانتان را كه كشت مفسرين گفتند اين آيات اشاره است بداستان اهل حصور و شرح آن بدين قرار است قريه و ديارى بود در مملكت يمن اهل آن عرب بودند خداى تعالى پيغمبرى بسوى ايشان فرستاد تا آنها را بخدا پرستى دعوت كند آن پيغمبر را تكذيب كردند و بقتل رساندند پروردگار بخت نصر را برايشان مسلط نمود آنها را كشت و خانه هايشان را غارت كرد و زن و فرزندانشان را به بندگى برد چون اين حالت را مشاهده كردند پشيمان شدند در وقتى كه پشيمانى سودى نداشت فرار ميكردند و مى گريختند فرشتگان بطريق استهزاء بآنها ميگفتند فرار نكنيد بسوى خانه ها و منازل خود برگشته و منادى از آسمان ندا ميكرد كجا هستيد اى طلب كنندگان خون پيغمبران در آن هنگام بگناه خود اعتراف كرده و با كمال ندامت و حسرت گفتند واى بر ما كه مردم ظالم و ستمكارى بوديم پيوسته گفتارشان آن بود تا ما با شمشير قهر خود ايشان را درو كرده و پست و نابود نموديم و تشبيه نموده هلاك و عذاب آنها را بدرو كردن زرع در كافى ذيل آيه فوق از بدر بن خليل اسدى روايت كرده گفت شنيدم حضرت باقر عليه السلام ميفرمود زمانى كه حضرت قائم عليه السلام ظهور كرد جمعى را ميفرستد تا بنى اميه را از شام حضورش بياورند بنى اميه چون اين خبر را ميشنوند فرار ميكنند بسوى روم اهل روم بآنها ميگويند ما نميگذاريم داخل مملكت ما بشويد تا آنكه داخل در دين ما شده و نصرانى شويد آنها صليب بگردنهايشان انداخته داخل شوند هنگاميكه اصحاب حضرت قائم عليه السلام وارد روم شوند روميان از آنان امان و صلح طلبند ايشان گويند ما امان بشما نميدهيم تا بنى اميه را تسليم ما بنمائيد تمام بنى اميه را باصحاب آنحضرت تحويل دهند در آن وقت خطاب ميكنند بآنها فرار نكنيد بسوى شام برگرديد بايد بازخواست شويد و از ايشان سؤال ميكنند دفينه ها را كجا پنهان كردهايد و بچه سبب حضرت سيد الشهداء عليه السلام و يارانش و ائمه و پيروان آنها را بقتل رسانيدند در آن هنگام با كمال حسرت و ندامت ميگويند واى بر ما كه مردمى ظالم و ستمكار بوديم اصحاب آن حضرت ايشانرا با شمشير قهر خويش درو كرده و آنها را بجاى خود هلاك و نابود كنند. |
| تفسير شريف لاهيجي | لا تَرْكُضُوا مگر يزيد وَ ارْجِعُوا و رجوع كنيد و برگرديد إِلى ما أُتْرِفْتُمْ فِيهِ بسوى آن چيزى كه بشادى افكنده شدهايد شما بسبب آن، و مراد از آن نعمتهاى دنيوى است كه خداى تعالى بايشان داده بود، بنا بر اين كلمه «فى» در «فيه» براى سببيت است وَ مَساكِنِكُمْ عطف است بر ما أُتْرِفْتُمْ اى «و ارجعوا الى مساكنكم» يعنى برگرديد بسوى منزلهاى خود لَعَلَّكُمْ تُسْئَلُونَ تا آنكه شما پرسيده شويد از آن نعمتها، بروايت على بن ابراهيم آيه وَ كَمْ قَصَمْنا مِنْ قَرْيَةٍ تا آخر در شأن بنى اميه نازل شده و مراد از احساس بنى اميه عذاب را، احساس ايشان است ظهور قائم آل محمد را كه آن باعث عذاب و نكال ايشان مى گردد، و مراد از لَعَلَّكُمْ تُسْئَلُونَ اين است كه چون قائم آل محمد ظهور كند بنو اميه از قهر و سطوت آن حضرت بطرف روم گريزند و بحكم آن حضرت آنها را از طرف روم برگردانند و سؤال كنند از ايشان گنجهايى را كه در زمان خود مخفى كرده بودند. |