دعای افتتاح (اقبال الاعمال)
الجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الرابع فيما نذكره مما يختص بأول ليلة من شهر رمضان؛ فصل فيما نذكره من دعاء الافتتاح و غيره من الدعوات التي تتكرر كل ليلة إلى آخر شهر الفلاح
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب چهارم از اعمالی که مختص شب اول ماه رمضان است؛ فصل چهاردهم: دعای افتتاح و دعاهایی که در هر شب از ماه رمضان خوانده می شود از جمله دعاهايى كه در هر شب از ماه رمضان تا آخر اين ماه رستگارى خوانده و تكرار مى شود،
فَمِنْ ذَلِكَ الدُّعَاءُ الَّذِي ذَكَرَهُ مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي قُرَّةَ بِإِسْنَادِهِ فَقَالَ حَدَّثَنِي أَبُو الْغَنَائِمِ مُحَمَّدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْحَسَنِيُّ قَالَ أَخْبَرَنَا أَبُو عَمْرٍو مُحَمَّدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ نَصْرٍ السَّكُونِيُّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا بَكْرٍ أَحْمَدَ بْنَ مُحَمَّدِ بْنِ عُثْمَانَ الْبَغْدَادِيَّ رَحِمَهُ اللَّهُ أَنْ يَخْرُجَ إِلَى أَدْعِيَةِ شَهْرِ رَمَضَانَ الَّتِي كَانَ عَمُّهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عُثْمَانَ بْنِ السَّعِيدِ الْعَمْرِيُّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ وَ أَرْضَاهُ يَدْعُو بِهَا فَأَخْرَجَ إِلَيَّ دَفْتَراً مُجَلَّداً بِأَحْمَرَ فَنَسَخْتُ [مِنْهُ] أَدْعِيَةً كَثِيرَةً وَ كَانَ مِنْ جُمْلَتِهَا
دعايى است كه «محمّد بن ابى قرّه» به سند خود نقل كرده است كه «ابو عمرو محمّد بن محمّد بن نصر سكونى» -رضى اللّه عنه-گفت: از «ابا بكر احمد بن محمّد بن عثمان بغدادى» -رحمه اللّه-خواستم كه دعاهاى ماه رمضان را كه عمويش «ابو جعفر محمّد بن عثمان بن سعيد عمرى» -خداوند از او خشنود گردد و او را راضى كند-مى خواند، به من ارايه دهد. او دفترى با جلد سرخ رنگ به من ارايه داد و من دعاهاى بسيار از روى آن نوشتم. از جمله اين دعا بود،
وَ تَدْعُو بِهَذَا الدُّعَاءِ فِي كُلِّ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ فَإِنَّ الدُّعَاءَ فِي هَذَا الشَّهْرِ تَسْمَعُهُ الْمَلَائِكَةُ وَ تَسْتَغْفِرُ لِصَاحِبِهِ وَ تَقُولُ
كه آن را در هر شب ماه رمضان مى خوانى، زيرا فرشتگان دعاهايى را كه در اين ماه خوانده مى شود، مى شنوند و براى دعا كننده طلب آمرزش مى كنند. آن دعا اين است:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَفْتَتِحُ الثَّنَاءَ بِحَمْدِكَ وَ أَنْتَ مُسَدِّدٌ لِلصَّوَابِ بِمَنِّكَ
خداوندا، ثناى تو را با ستايشت آغاز مى كنم و [مى دانم كه] تو به بخشش خود، توفيق راه درست را مى دهى
وَ أَيْقَنْتُ أَنَّكَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ فِي مَوْضِعِ الْعَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ
و يقين دارم كه تو در جاى عفو و رحمت، مهربان ترين مهربانان
وَ أَشَدُّ الْمُعَاقِبِينَ فِي مَوْضِعِ النَّكَالِ وَ النَّقِمَةِ وَ أَعْظَمُ الْمُتَجَبِّرِينَ فِي مَوْضِعِ الْكِبْرِيَاءِ وَ الْعَظَمَةِ
و در جاى كيفر و انتقام، سخت ترين عذاب كننده و در جاى بزرگ منشى و عظمت، بزرگ ترين گردنكش هستى.
اللَّهُمَّ أَذِنْتَ لِي فِي دُعَائِكَ وَ مَسْأَلَتِكَ فَاسْمَعْ يَا سَمِيعُ مِدْحَتِي
خدايا، به من اجازه دعا و درخواست از خود را دادى، پس اى شنوا، ستايشم را بشنو
وَ أَجِبْ يَا رَحِيمُ دَعْوَتِي وَ أَقِلْ يَا غَفُورُ عَثْرَتِي
و اى مهربان، دعايم را مستجاب كن و اى بسيار آمرزنده، لغزشم را ناديده بگير،
فَكَمْ يَا إِلَهِي مِنْ كُرْبَةٍ قَدْ فَرَّجْتَهَا وَ غُمُومِ [وَ هُمُومٍ] قَدْ كَشَفْتَهَا
زيرا اى معبود من، چه بسيار اندوه كه برطرف كردى و چه بسيار ناراحتى ها كه زدودى
وَ عَثْرَةٍ قَدْ أَقَلْتَهَا وَ رَحْمَةٍ قَدْ نَشَرْتَهَا وَ حَلْقَةِ بَلَاءٍ قَدْ فَكَكْتَهَا
و چه بسيار لغزش ها كه ناديده گرفتى و چه بسيار رحمت ها كه گستردى و چه بسيار حلقه هاى بلا كه گشودى.
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ)[1] صَاحِبَةً وَ لَا (وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ
ستايش خدا را كه كسى را به همسرى و فرزندى نگرفت و شريكى در سلطنت ندارد
وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً)[2] الْحَمْدُ لِلَّهِ بِجَمِيعِ مَحَامِدِهِ كُلِّهَا عَلَى جَمِيعِ نِعَمِهِ كُلِّهَا
و از روى خوارى، سرپرستى براى او نيست و بزرگ بدان خدا را چنان كه شايسته او است. ستايش خدا را به همه ستايش هايش در برابر تمام نعمت هايش.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَا مُضَادَّ لَهُ فِي مِلْكِهِ وَ لَا مُنَازِعَ لَهُ فِي أَمْرِهِ
ستايش خدايى را كه در سلطنت خود ضدّى و در فرمان خود ستيزه جويى ندارد.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَا شَرِيكَ لَهُ فِي خَلْقِهِ وَ لَا شَبِيهَ [شِبْهَ] لَهُ فِي عَظَمَتِهِ
ستايش خدا را كه در آفرينش خود شريكى و در عظمت خود مشابهى ندارد.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الْفَاشِي فِي الْخَلْقِ أَمْرُهُ وَ حَمْدُهُ الظَّاهِرِ بِالْكَرَمِ مَجْدُهُ
ستايش خدا را كه فرمان و ستايش او در آفريدگانش آشكار و با كرم خود، بزرگى اش ظاهر
الْبَاسِطِ بِالْجُودِ يَدَهُ الَّذِي لَا تَنْقُصُ خَزَائِنُهُ
و دستش به بخشندگى گشوده است، خدايى كه گنجينه هاى او كاستى نمى پذيرد
وَ لَا تَزِيدُهُ كَثْرَةُ الْعَطَاءِ إِلَّا كَرَماً وَ جُوداً إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الْوَهَّابُ
[و بخشش بسيار جز بر بخشندگى و كرم او نمى افزايد]، به راستى كه او سرافراز و بسيار بخشنده است.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ قَلِيلًا مِنْ كَثِيرٍ مَعَ حَاجَةٍ بِي إِلَيْهِ عَظِيمَةٍ
خدايا، من اندك از بسيار را درخواست مى كنم با اين كه نياز من به آن اندك، بسيار
وَ غِنَاكَ عَنْهُ قَدِيمٌ وَ هُوَ عِنْدِي كَثِيرٌ وَ هُوَ عَلَيْكَ سَهْلٌ يَسِيرٌ
و بى نيازى تو از آن ديرينه است و آن نزد من بسيار، و بر آوردن آن براى تو آسان و راحت است.
اللَّهُمَّ إِنَّ عَفْوَكَ عَنْ ذَنْبِي وَ تَجَاوُزَكَ عَنْ خَطِيئَتِي وَ صَفْحَكَ عَنْ ظُلْمِي وَ سَتْرَكَ عَلَى [عَنْ] قَبِيحِ عَمَلِي
خداوندا، اين كه گناه مرا عفو كردى و از خطايم درگذشتى و ستم مرا را ناديده گرفتى [و عمل زشتم را پوشيدى]
[وَ سَتْرَكَ عَلَيَّ قَبِيحَ عَمَلِي] وَ حِلْمَكَ عَنْ كَثِيرِ [كَبِيرِ] جُرْمِي عِنْدَ مَا كَانَ مِنْ خَطَايَايَ وَ عَمْدِي
و در برابر جرم بسيار [بزرگ]من بردبارى نمودى، خواه خطا بوده و يا به عمد،
أَطْمَعَنِي فِي أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لَا أَسْتَوْجِبُهُ مِنْكَ الَّذِي رَزَقْتَنِي مِنْ رَحْمَتِكَ وَ أَرَيْتَنِي مِنْ قُدْرَتِكَ وَ عَرَّفْتَنِي مِنْ إِجَابَتِكَ
مرا آزمند نموده كه از رحمت تو كه روزى ام نموده اى و از قدرتت كه به من ارايه داده اى و از اجابتت كه مرا با آن آشنا گردانيده اى، چيزى را بخواهم كه مستحقّ آن نيستم
فَصِرْتُ أَدْعُوكَ آمِناً وَ أَسْأَلُكَ مُسْتَأْنِساً لَا خَائِفاً وَ لَا وَجِلًا مُدِلًّا عَلَيْكَ فِيمَا قَصَدْتُ فِيهِ [بِهِ] إِلَيْكَ
و اكنون چنان گرديده ام كه با ايمنى و دلبستگى و انس تو را مى خوانم، نه با بيم و هراس. و در آنچه آهنگ تو را نموده ام، بر تو اعتماد دارم
فَإِنْ أَبْطَأَ عَنِّي [عَلَيَ] عَتَبْتُ بِجَهْلِي عَلَيْكَ وَ لَعَلَّ الَّذِي أَبْطَأَ عَنِّي هُوَ خَيْرٌ لِعِلْمِكَ بِعَاقِبَةِ الْأُمُورِ
و اگر خواسته ام به تأخير افتاد، با جهل خود تو را سرزنش نمودم، در حالى كه شايد تأخير آن به خير من بوده است، زيرا تو از عاقبت همه چيز آگاهى.
فَلَمْ أَرَ مَوْلًى [مُؤَمِّلًا] كَرِيماً أَصْبَرَ عَلَى عَبْدٍ لَئِيمٍ مِنْكَ عَلَيَّ يَا رَبِّ إِنَّكَ تَدْعُونِي فَأُوَلِّي عَنْكَ
بنابراين، اى پروردگار من، مولاى [آرزوشده] كريمى شكيباتر از تو كه بر [نادانى]بنده فرومايه اش صبر كند، نديده ام؛ زيرا تو مرا مى خوانى و من از تو رو برمى گردانم
وَ تَتَحَبَّبُ إِلَيَّ فَأَتَبَغَّضُ إِلَيْكَ وَ تَتَوَدَّدُ إِلَيَّ فَلَا أَقْبَلُ مِنْكَ كَأَنَّ لِيَ التَّطَوُّلَ عَلَيْكَ
و با من اظهار دوستى مى كنى و من اظهار خشم مى كنم و تو به من مهربانى مى كنى و من نمى پذيرم، به گونه اى كه گويى من بر تو منّت گذارده و چيزى بخشيده ام،
فَلَمْ [ثُمَّ لَمْ] يَمْنَعْكَ ذَلِكَ مِنَ الرَّحْمَةِ لِي وَ الْإِحْسَانِ إِلَيَّ وَ التَّفَضُّلِ عَلَيَّ بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ
ولى اين همه مانع از رحمت و نيكوكارى و تفضّل تو به جود و كرمت بر من نشد،
فَارْحَمْ عَبْدَكَ الْجَاهِلَ وَ جُدْ عَلَيْهِ بِفَضْلِ إِحْسَانِكَ إِنَّكَ جَوَادٌ كَرِيمٌ
پس بر اين بنده نادانت رحم آر و با فضل نيكوكارى ات بر او ببخش، به راستى تو كه بخشنده و بزرگوارى.
الْحَمْدُ لِلَّهِ مَالِكِ الْمُلْكِ مُجْرِي الْفُلْكِ مُسَخِّرِ الرِّيَاحِ فَالِقِ الْإِصْبَاحِ دَيَّانِ الدِّينِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
سپاس خدايى را كه داراى سلطنت و فرمانروايى و به جريان اندازه كشتى ها و رام كننده بادها و شكافنده صبح و بسيار پاداش دهنده در روز جزا و پروردگار جهانيان است.
الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى حِلْمِهِ بَعْدَ عِلْمِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى عَفْوِهِ بَعْدَ قُدْرَتِهِ
ستايش خدا را بر بردبارى او باوجود آگاهى اش [و] ستايش خدا را بر گذشت او باوجود توانايى اش
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى طُولِ أَنَاتِهِ فِي غَضَبِهِ وَ هُوَ الْقَادِرُ عَلَى مَا يُرِيدُ
[و] سپاس خدا را بر درنگ و تأنّى طولانى او باوجود خشم و غضبش و اين كه قدرت انجام هرچه را بخواهد، دارد.
الْحَمْدُ لِلَّهِ خَالِقِ الْخَلْقِ بَاسِطِ الرِّزْقِ فَالِقِ الْإِصْبَاحِ ذِي الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ
ستايش خدايى را كه آفريننده خلق و گسترنده روزى [شكافنده صبح] و صاحب بزرگى و بزرگوارى و تفضّل و نيكوكارى [بخشش] است،
وَ الْفَضْلِ [وَ التَّفَضُّلِ] وَ الْإِحْسَانِ [وَ الْإِنْعَامِ] الَّذِي بَعُدَ فَلَا يُرَى وَ قَرُبَ فَشَهِدَ النَّجْوَى تَبَارَكَ وَ تَعَالَى
خدايى كه دور است و ديده نمى شود، و نزديك است و نجوا را مى شنود و بلند مرتبه و متعالى است.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَيْسَ لَهُ مُنَازِعٌ يُعَادِلُهُ وَ لَا شَبِيهٌ [شِبْهٌ] يُشَاكِلُهُ
ستايش خدايى را كه هيچ ستيزه جويى نمى تواند با او برابرى كند و هيچ مشابهى نمى تواند همانند او باشد
وَ لَا ظَهِيرٌ [ظَهْرٌ] يُعَاضِدُهُ قَهَرَ بِعِزَّتِهِ الْأَعِزَّاءَ وَ تَوَاضَعَ لِعَظَمَتِهِ الْعُظَمَاءُ فَبَلَغَ بِقُدْرَتِهِ مَا يَشَاءُ
و هيچ پشتيبانى او را يارى نمى كند، بلكه به عزّت خود بر گردنكشان چيره گشته و همه بزرگان در برابر عظمت او فروتن و خاضع هستند و در نتيجه به واسطه قدرت خود به هر جا كه خواسته، رسيده است.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يُجِيبُنِي حِينَ أُنَادِيهِ وَ يَسْتُرُ عَلَيَّ كُلَّ عَوْرَةٍ وَ أَنَا أَعْصِيهِ
ستايش خدايى را كه هرگاه بخوانم پاسخم مى دهد، باوجود اين كه از او نافرمانى مى كنم و تمام عيب هايم را مى پوشاند
وَ يُعَظِّمُ النِّعْمَةَ عَلَيَّ فَلَا أُجَازِيهِ فَكَمْ مِنْ مَوْهِبَةٍ هَنِيئَةٍ قَدْ أَعْطَانِي
و نعمت بزرگ به من ارزانى مى دارد و من پاداش آن را نمى دهم. چه بسيار مواهب گوارايى كه به من عطا كرد
وَ عَظِيمَةٍ مَخُوفَةٍ قَدْ كَفَانِي وَ بَهْجَةٍ مُونِقَةٍ قَدْ أَرَانِي فَأُثْنِي عَلَيْهِ حَامِداً وَ أَذْكُرُهُ مُسَبِّحاً
و چه [بلاهاى] بزرگ هراسناكى كه كفايتم نمود و چه بسيار شادمانى هاى شگفت انگيز كه به من ارايه داد، پس با ستايش او، او را ستايش و با تسبيح او يادش مى كنم.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَا يُهْتَكُ حِجَابُهُ وَ لَا يُغْلَقُ بَابُهُ وَ لَا يُرَدُّ سَائِلُهُ وَ لَا يُخَيَّبُ آمِلُهُ
ستايش خدايى را كه هيچ گاه حجاب او دريده نمى گردد و درش بسته و درخواست كننده از او رانده نمى شود و آرزومند از او محروم نمى گردد.
[وَ لَا يَخِيبُ عَامِلُهُ] الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يُؤْمِنُ الْخَائِفِينَ وَ يُنَجِّي الصَّادِقِينَ [الضَّالِّينَ الصَّالِحِينَ]
ستايش خدايى را كه بيمناكان را ايمنى داده و راستگويان [شايستگان، گمراهان] را نجات مى بخشد
وَ يَرْفَعُ الْمُسْتَضْعَفِينَ وَ يَضَعُ الْمُتَكَبِّرِينَ [الْمُسْتَكْبِرِينَ] وَ يُهْلِكُ مُلُوكاً وَ يَسْتَخْلِفُ آخَرِينَ
و بيچارگان را بالا برده و متكبّران را پايين آورده و پادشاهان را نابود كرده و افراد ديگر را به جاى آنان مى نشاند
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ قَاصِمِ الْجَبَّارِينَ مُبِيرِ الظَّالِمِينَ [الظَّلَمَةِ] مُدْرِكِ الْهَارِبِينَ نَكَالِ الظَّالِمِينَ
و ستايش خدايى را كه درهم كوبنده گردنكشان و نابودكننده ستمگران است و گريختگان را درمى يابد [و مى گيرد] و ظالمان را كيفر داده
صَرِيخِ الْمُسْتَصْرِخِينَ مَوْضِعِ حَاجَاتِ الطَّالِبِينَ مُعْتَمَدِ الْمُؤْمِنِينَ
و به فرياد فرياد خواهان مى رسد و جايگاه خواسته هاى جويندگان و مورد اعتماد مؤمنان است.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مِنْ خَشْيَتِهِ تَرْعُدُ السَّمَاءُ وَ سُكَّانُهَا وَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَ عُمَّارُهَا
ستايش خدايى را كه آسمان و آسمانيان از بيم او به لرزه درمى آيند و زمين و ساكنان آن مى لرزند
وَ تَمُوجُ الْبِحَارُ وَ مَنْ يَسْبَحُ [يُسَبِّحُ] فِي غَمَرَاتِهَا
و درياها و موجوداتى كه در اعماق آن شناورند [به تسبيح مشغولند]مضطرب اند.
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدانا لِهذا وَ ما كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّهُ)[3]
[ستايش خدايى را كه ما را به اين مطالب رهنمون شد و اگر هدايت او نبود، هرگز رهنمون نمى شديم].
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يَخْلُقُ وَ لَمْ يُخْلَقْ وَ يَرْزُقُ وَ لَا يُرْزَقُ وَ يُطْعِمُ
ستايش خدايى را كه مى آفريند و آفريده نشده است و روزى مى دهد و روزى داده نمى شود
وَ لَا يُطْعَمُ وَ يُمِيتُ الْأَحْيَاءَ وَ يُحْيِ الْمَوْتى وَ هُوَ حَيٌّ لَا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
و مى خوراند و خورانده نمى شود و زندگان را مى ميراند و مردگان را زنده مى كند و او خود زنده اى است كه نمى ميرد و خير به دست [جمال] او است و بر هر چيز توانا است.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ وَ أَمِينِكَ وَ صَفِيِّكَ وَ حَبِيبِكَ وَ خِيَرَتِكَ [وَ خَلِيلِكَ] مِنْ خَلْقِكَ وَ حَافِظِ سِرِّكَ
خداوندا، به حضرت محمّد كه بنده و فرستاده و امانت دار و برگزيده و محبوب و منتخب از ميان خلق و رازدار و رساننده پيام [ها]ى تو است،
وَ مُبَلِّغِ رِسَالاتِكَ [رِسَالَتِكَ] أَفْضَلَ وَ أَحْسَنَ وَ أَجْمَلَ وَ أَكْمَلَ وَ أَزْكَى وَ أَنْمَى وَ أَطْيَبَ وَ أَطْهَرَ وَ أَسْنَى
برترين و نيكوترين و زيباترين و كامل ترين و پاكيزه ترين و بالنده ترين و پاك و پاكيزه ترين و بالاترين
وَ أَكْثَرَ [وَ أَكْبَرَ] مَا صَلَّيْتَ وَ بَارَكْتَ وَ تَرَحَّمْتَ وَ تَحَنَّنْتَ وَ سَلَّمْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ عِبَادِكَ [خَلْقِكَ]
و بيشترين [بزرگ ترين] درودها و بركت ها و رحمت ها و مهربانى ها و سلام ها را كه بر يكى از بندگان [آفريدگان]
وَ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ وَ صَفْوَتِكَ وَ أَهْلِ الْكَرَامَةِ عَلَيْكَ مِنْ خَلْقِكَ
و پيامبران و فرستادگان و برگزيدگان و اهل كرامت در نزد خود فرستاده اى، بفرست.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِيٍّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ وَصِيِّ رَسُولِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
خدايا، بر حضرت على امير مؤمنان و جانشين فرستاده پروردگار جهانيان،
عَبْدِكَ وَ وَلِيِّكَ وَ أَخِي رَسُولِكَ وَ حُجَّتِكَ عَلَى خَلْقِكَ وَ آيَتِكَ الْكُبْرَى وَ (لنَّبَإِ الْعَظِيمِ)[4]
[بنده و ولىّ تو و برادر رسول تو و حجت تو بر مردم و نشانه بزرگ و خبر عظيم تو] درود فرست
وَ صَلِّ عَلَى الصِّدِّيقَةِ الطَّاهِرَةِ [الزَّهْرَاءِ] فَاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ
و بر صدّيقه طاهره، فاطمه [زهرا]، سرور زنان جهان درود فرست
وَ صَلِّ عَلَى سِبْطَيِ الرَّحْمَةِ وَ إِمَامَيِ الْهُدَى الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ سَيِّدَيْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ
و بر دو نواده رحمت و دو امام هدايتگر، امام حسن و امام حسين، سرور جوانان اهل بهشت درود فرست
وَ صَلِّ عَلَى أَئِمَّةِ الْمُسْلِمِينَ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ
و بر پيشوايان مسلمانان، حضرت علىّ بن حسين و محمّد بن على و جعفر بن محمّد
وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ وَ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ
و موسى بن جعفر و علىّ بن موسى و محمّد بن على و علىّ بن محمّد
وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ وَ الْخَلَفِ الْمَهْدِيِّ
و حسن بن على و جانشين هدايت يافته،
حُجَجِكَ عَلَى عِبَادِكَ وَ أُمَنَائِكَ فِي بِلَادِكَ صَلَاةً كَثِيرَةً دَائِمَةً
كه حجّت هاى تو بر بندگان و امانت داران تو در آبادى ها هستند، بسيار و پيوسته درود فرست.
اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى وَلِيِّ أَمْرِكَ الْقَائِمِ الْمُؤَمَّلِ وَ الْعَدْلِ الْمُنْتَظَرِ
خداوندا، و نيز بر ولىّ امر خود كه قيام مى كند و ما آرزوى او را داريم و دادگرى كه انتظارش را مى كشيم، درود فرست
وَ احْفُفْهُ [وَ حُفَّهُ] بِمَلَائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِينَ وَ أَيِّدْهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ
و فرشتگان مقرّب را در گرداگرد او قرار ده و با روح القدس مؤيّد و يارى اش كن، اى پروردگار جهانيان.
اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ الدَّاعِيَ إِلَى كِتَابِكَ وَ الْقَائِمَ بِدِينِكَ اسْتَخْلِفْهُ [وَ اسْتَخْلِفْهُ] فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفْتَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِ
خدايا، نيز او را دعوت كننده به سوى كتابت و برپادارنده دينت و جانشين خود در روى زمين قرار ده، همان گونه كه پيشينيان را جانشين خود قرار دادى
مَكِّنْ لَهُ دِينَهُ الَّذِي ارْتَضَيْتَهُ لَهُ أَبْدِلْهُ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِ أَمْناً يَعْبُدُكَ لَا يُشْرِكُ بِكَ شَيْئاً
و او را از اجراى دينى كه براى او پسنديده اى، متمكّن گردان و بيم او را به ايمنى مبدّل كن تا تو را عبادت كند و هيچ چيز را شريك تو قرار ندهد.
اللَّهُمَّ أَعِزَّهُ وَ أَعْزِزْ بِهِ وَ انْصُرْهُ وَ انْتَصِرْ بِهِ وَ انْصُرْهُ نَصْراً عَزِيزاً
خداوندا، او را سرافراز گردان و به وسيله او [ما را] سرافراز و او را يارى كن و به وسيله او [ما را] يارى كن و او را با سرفرازى يارى كن
وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً مُبِيناً [يَسِيراً] وَ اجْعَلْ لَهُ مِنْ لَدُنْكَ سُلْطَاناً نَصِيراً
[و او را به طور آشكار [راحت] پيروز كن و براى او از نزد خود تسلّط يارى گر قرار ده].
اللَّهُمَّ أَظْهِرْ بِهِ دِينَكَ وَ سُنَّةَ نَبِيِّكَ حَتَّى لَا يَسْتَخْفِيَ بِشَيْءٍ مِنَ الْحَقِّ مَخَافَةَ أَحَدٍ مِنَ الْخَلْقِ
خدايا، دين و شيوه پيامبرت را به وسيله او آشكار كن، تا از بيم هيچ كس حق را پنهان ندارد.
اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَيْكَ فِي دَوْلَةٍ كَرِيمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلَامَ وَ أَهْلَهُ
خداوندا، ما دولت كريمه اى را از تو مى خواهيم كه اسلام و اسلاميان را با آن سرافراز گردانيده
وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ وَ تَجْعَلُنَا فِيهَا مِنَ الدُّعَاةِ إِلَى طَاعَتِكَ وَ الْقَادَةِ إِلَى سَبِيلِكَ وَ تَرْزُقُنَا بِهَا كَرَامَةَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ
و نفاق و منافقان را خوار كنى و ما در آن از دعوت كنندگان به سوى طاعتت و راهبران به سوى راهت قرار دهى و كرامت دنيا و آخرت را روزى مان كنى.
اللَّهُمَّ مَا عَرَّفْتَنَا مِنَ الْحَقِّ فَحَمِّلْنَاهُ وَ مَا قَصُرْنَا [قَصَّرْنَا] عَنْهُ فَبَلِّغْنَاهُ
خدايا، هر مقدار از حق را كه به ما آگاهانيده اى بر دوشمان نه [توفيق عمل به آن را به ما عنايت فرما] و هرچه در آن كوتاهى كرده ايم به ما برسان
وَ اهْدِنَا لِمَا اخْتُلِفَ فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِكَ إِنَّكَ تَهْدِي مَنْ تَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ
[و به اذن خود ما را در موارد اختلاف، به حقّ رهنمون شو، به راستى كه تو هركس را بخواهى به راه راست هدايت مى كنى].
اللَّهُمَّ الْمُمْ بِهِ شَعْثَنَا وَ اشْعَبْ بِهِ صَدْعَنَا وَ ارْتُقْ بِهِ فَتْقَنَا وَ كَثِّرْ بِهِ قِلَّتَنَا
خداوندا، به وجود او پراكندگى و شكست ما را به هم آور و شكاف ما را ببند و جمعيت اندك ما را بسيار كن
وَ أَعْزِزْ [وَ أَعِزَّ] بِهِ ذِلَّتَنَا وَ أَغْنِ بِهِ عَائِلَنَا وَ اقْضِ بِهِ عَنْ مُغْرَمِنَا [مَغْرَمِنَا]
و ذلّت ما را به عزّت تبديل نما و نيازمند را بى نياز كن و بدهى ما را ادا
وَ اجْبُرْ بِهِ فَقْرَنَا وَ سُدَّ بِهِ خَلَّتَنَا وَ يَسِّرْ بِهِ عُسْرَنَا وَ بَيِّضْ بِهِ وُجُوهَنَا وَ فُكَّ بِهِ أَسْرَنَا
و نادارى مان را جبران كن و حاجت ما را برآور و سختى ما را به آسانى تبديل كن و روى مان را سپيد گردان و اسيرانمان را آزاد كن
وَ أَنْجِحْ بِهِ طَلِبَتَنَا وَ أَنْجِزْ بِهِ مَوَاعِيدَنَا وَ اسْتَجِبْ بِهِ دَعْوَتَنَا وَ أَعْطِنَا بِهِ سُؤْلَنَا
و خواسته هايمان را برآور و وعده هايمان را محقّق ساز و دعاهايمان را مستجاب و خواسته ما را عطا كن
وَ بَلِّغْنَا بِهِ مِنَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ آمَالَنَا وَ أَعْطِنَا بِهِ فَوْقَ رَغْبَتِنَا
[و به آرزوهاى دنيا و آخرت نايل گردان] و بيش از خواسته ما به ما عطا كن.
يَا خَيْرَ الْمَسْئُولِينَ وَ أَوْسَعَ الْمُعْطِينَ اشْفِ بِهِ صُدُورَنَا وَ أَذْهِبْ بِهِ غَيْظَ قُلُوبِنَا
اى بهترين درخواست شونده و بيشترين دهنده، به وجود او سينه هايمان را بهبودى بخش و خشم دل هايمان را از بين ببر
وَ اهْدِنَا بِهِ لِمَا اخْتُلِفَ فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِكَ إِنَّكَ تَهْدِي مَنْ تَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ
و به اذن خود ما را در موارد اختلاف، به حقّ رهنمون شو، به راستى كه تو هركس را بخواهى به راه راست هدايت كنى
وَ انْصُرْنَا بِهِ عَلَى عَدُوِّكَ وَ عَدُوِّنَا إِلَهَ الْحَقِّ [الْخَلْقِ] آمِينَ
و به وجود او، ما را بر دشمن تو و دشمنان ما يارى ده. اى معبود حقّ [مردم] اجابت فرما.
اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ فَقْدَ نَبِيِّنَا صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ غَيْبَةَ وَلِيِّنَا [إِمَامِنَا]
خدايا، ما از فقد پيامبرمان-درود تو بر او و خاندان او-و غيب ولىّ [امام] ما
وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ قِلَّةَ عَدَدِنَا وَ شِدَّةَ الْفِتَنِ بِنَا وَ تَظَاهُرَ الزَّمَانِ عَلَيْنَا
و كثرت دشمنان [و اندكى تعداد ما] و سختى فتنه ها و غلبه زمانه بر ما، به تو شكوه مى گذاريم،
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ [وَ آلِ مُحَمَّدٍ] وَ أَعِنَّا عَلَى ذَلِكَ بِفَتْحٍ تُعَجِّلُهُ [كُلِّهِ مِنْكَ بِفَتْحٍ تُعَجِّلُهُ] وَ بِضُرٍّ تَكْشِفُهُ
پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست و با پيروزى زودرس [از جانب خود] و برطرف كردن رنجورى ما
وَ نَصْرٍ تُعِزُّهُ وَ سُلْطَانِ حَقٍّ تُظْهِرُهُ وَ رَحْمَةٍ مِنْكَ تُجَلِّلُنَاهَا وَ عَافِيَةٍ مِنْكَ تُلْبِسُنَاهَا بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و نيز يارى عزّت بخش و سلطان حقّى كه آشكار مى كنى و رحمت فراگير و عافيتى كه از جانب خود ما را بدان مى پوشانى، ما را بر [غلبه] بر اين [مصائب زمان غيبت] كمك كن، به رحمتت اى مهربان ترين مهربانان
[1]) سوره الاسراء، آیه 111 [2]) همان [3]) سوره الاعراف، آیه 43 [4]) سوره النبإ، آیه 2