دعای ندبه (اقبال الاعمال)
الجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب السابع و الثلاثون فيما نذكره من وظائف يوم عيد الفطر؛ فصل فيما نذكره من صفة صلاة العيد، دعاء آخر بعد صلاة العيد و يدعى به في الأعياد الأربعة
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب سی و ششم- اعمال و وظایف مخصوص روز عید فطر؛ فصل نوزدهم، ویژگی نماز عید، در ادامه فصل، دعای(ندبه) بعد نماز عيد كه در چهار عيد (قربان، فطر، غدير و جمعه) خوانده مى‌شود، را بیان می کنیم:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَ لَهُ الْحَمْدُ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً
سپاس خدايى را كه معبودى جز او نيست و ستايش ويژه‌ى او است كه پروردگار جهانيان است و درود و سلام خدا بر حضرت محمّد، پيامبر او و خاندانش چنان‌كه بايد.
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا جَرَى بِهِ قَضَاؤُكَ فِي أَوْلِيَائِكَ الَّذِينَ اسْتَخْلَصْتَهُمْ لِنَفْسِكَ وَ دِينِكَ
خداوندا، ستايش براى تو در برابر آنچه سرنوشت حتمى تو درباره‌ى دوستانت رقم زد، كسانى كه براى خود و دين خود خالص گردانيدى،
إِذَا اخْتَرْتَ لَهُمْ جَزِيلَ مَا عِنْدَكَ مِنَ النَّعِيمِ الْمُقِيمِ الَّذِي لَا زَوَالَ لَهُ وَ لَا اضْمِحْلَالَ
آن هنگام كه [يا: زيرا]نعمت پايدار و سترگ [يا: فراوان]خود را كه نيستى و نابودى در آن راه ندارد، براى آنان برگزيدى،
بَعْدَ أَنْ شَرَطْتَ عَلَيْهِمُ الزُّهْدَ فِي دَرَجَاتِ هَذِهِ الدُّنْيَا الدَّنِيَّةِ وَ زُخْرُفِهَا وَ زِبْرِجِهَا فَشَرَطُوا لَكَ ذَلِكَ
بعد از آنكه با آنان شرط كردى كه در مراتب اين دنياى پست و پيرايه‌ها و آرايه‌هاى آن زهد ورزند و آنان نيز اين شرط تو را پذيرفتند
وَ عَلِمْتَ مِنْهُمُ الْوَفَاءَ بِهِ فَقَبِلْتَهُمْ وَ قَرَّبْتَهُمْ وَ قَدَّمْتَ [وَ قَدَّرْتَ] لَهُمُ الذِّكْرَ الْعَلِيَّ وَ الثَّنَاءَ الْجَلِيَّ
و دانستى كه بدان وفا خواهند نمود، آن‌گاه آنان را پذيرفته و مقرّب درگاه گردانيده و آوازه‌ى بلند و ستايش آشكار براى آنان مقدّر نمودى [از پيش مقرّر داشتى]
وَ أَهْبَطْتَ عَلَيْهِمْ مَلَائِكَتَكَ وَ أَكْرَمْتَهُمْ [كَرَّمْتَهُمْ] بِوَحْيِكَ وَ رَفَدْتَهُمْ بِعِلْمِكَ وَ جَعَلْتَهُمُ الذَّرَائِعَ [الذَّرِيعَةَ] إِلَيْكَ وَ الْوَسِيلَةَ إِلَى رِضْوَانِكَ
و فرشتگان خود را بر آنان فروفرستادى و با وحى خود گرامى داشتى و دانش خود را به آنان ارزانى داشتى و آنان را واسطه‌ى خويش و وسيله‌ى رسيدن به خشنودى‌ات قرار دادى؛
فَبَعْضٌ أَسْكَنْتَهُ جَنَّتَكَ إِلَى أَنْ أَخْرَجْتَهُ مِنْهَا
برخى را در بهشت جاى دادى تا اين‌كه او را از آن بيرون راندى؛
وَ بَعْضٌ [وَ بَعْضُهُمْ] حَمَلْتَهُ فِي فُلْكِكَ وَ نَجَّيْتَهُ وَ مَنْ آمَنَ مَعَهُ [مَعَ مَنْ آمَنَ] مِنَ الْهَلَكَةِ بِرَحْمَتِكَ
و پاره‌اى را در كشتى جاى دادى و او و كسانى را كه همراه با او [به خدا]ايمان آورده بودند، به رحمتت از نابودى رهانيدى؛
وَ بَعْضٌ اتَّخَذْتَهُ لِنَفْسِكَ خَلِيلًا وَ سَأَلَكَ لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ فَأَجَبْتَهُ
و بعضى را به عنوان دوست صميمى خود برگزيدى و از تو زبان صادقانه در ميان آيندگان طلب كرد
وَ جَعَلْتَ ذَلِكَ عَلِيّاً وَ بَعْضٌ كَلَّمْتَهُ مِنْ شَجَرَةٍ تَكْلِيماً وَ جَعَلْتَ لَهُ مِنْ أَخِيهِ رِدْءاً وَ وَزِيراً
و تو او را بلندپايه قرار دادى؛ و با برخى از درخت چنان‌كه بايد سخن گفتى و برادر او را ياور و وزير او گردانيدى؛
وَ بَعْضٌ أَوْلَدْتَهُ مِنْ غَيْرِ أَبٍ وَ آتَيْتَهُ الْبَيِّنَاتِ وَ أَيَّدْتَهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ
و بعضى را بدون پدر، از مادر به دنيا آوردى و معجزه‌هاى خود را به او دادى و به روح قدسى مؤيّد ساختى
وَ كُلًّا [وَ كُلٌ] شَرَعْتَ لَهُ شَرِيعَةً وَ نَهَجْتَ لَهُ مِنْهَاجاً [مِنْهَاجَهُ] وَ تَخَيَّرْتَ لَهُ وَصِيّاً [أَوْصِيَاءَ]
و براى هريك آيين و شيوه‌اى ويژه مقرّر نمودى و جانشينانى برگزيدى
مُسْتَحْفِظاً بَعْدَ مُسْتَحْفِظٍ مِنْ مُدَّةٍ إِلَى مُدَّةٍ إِقَامَةً لِدِينِكَ وَ حُجَّةً عَلَى عِبَادِكَ
كه از [دين و آيين پيامبران]در گذر زمان نگاهبانى كنند، تا دينت را استوار گردانيده و حجت بر بندگانت باشند
وَ لِئَلَّا يَزُولَ الْحَقُّ عَنْ مَقَرِّهِ وَ يَغْلِبَ الْبَاطِلُ عَلَى أَهْلِهِ
و نيز براى اين‌كه مبادا حق از جايگاه خود دگرگون شده و باطل بر اهل حق چيره گردد
وَ لَا [وَ لِئَلَّا] يَقُولَ أَحَدٌ لَوْ لا أَرْسَلْتَ إِلَيْنا رَسُولًا مُنْذِراً وَ أَقَمْتَ لَنَا عَلَماً هَادِياً
و مبادا اين‌كه كسى بگويد: «اى كاش! فرستاده‌ى بيم‌دهنده‌اى را به‌سوى ما گسيل مى‌داشتى و نشانه‌ى هدايتگر را در ميان ما مى‌نشاندى،
(فَنَتَّبِعَ آياتِكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزى)[1]
تا پيش از دچار شدن به خوارى و رسوايى، از نشانه‌هاى تو پيروى مى‌كرديم.»
إِلَى أَنِ انْتَهَيْتَ بِالْأَمْرِ إِلَى حَبِيبِكَ وَ نَجِيبِكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
تا اين‌كه سرانجام محبوب و برگزيده‌ات حضرت محمّد-درود و سلام خدا بر او و خاندان او-را گسيل داشتى
فَكَانَ [وَ كَانَ] كَمَا انْتَجَبْتَهُ سَيِّدَ مَنْ خَلَقْتَهُ وَ صَفْوَةَ مَنِ اصْطَفَيْتَهُ وَ أَفْضَلَ مَنِ اجْتَبَيْتَهُ وَ أَكْرَمَ مَنِ اعْتَمَدْتَهُ
و او همان گونه كه تو برگزيده بودى، سرور همه‌ى آفريده‌ها و برگزيده‌ى برگزيدگان و برترين زبدگان و گرامى‌ترين شخصيت مورد اعتماد تو بود؛
قَدَّمْتَهُ عَلَى أَنْبِيَائِكَ وَ بَعَثْتَهُ إِلَى الثَّقَلَيْنِ مِنْ عِبَادِكَ وَ أَوْطَأْتَهُ مَشَارِقَكَ وَ مَغَارِبَكَ
[از اين‌رو]او را بر پيامبرانت مقدّم داشتى و به‌سوى دو نوع آفريده‌ى گرانبار از بندگانت [جنّيان و انسان‌ها]برانگيختى و مشرق و مغرب نقاط گوناگون را زير پاى او گذاشتى
وَ سَخَّرْتَ لَهُ الْبُرَاقَ وَ عَرَجْتَ بِرُوحِهِ إِلَى سَمَائِكَ وَ أَوْدَعْتَهُ عِلْمَ مَا كَانَ وَ مَا يَكُونُ إِلَى انْقِضَاءِ خَلْقِكَ
و «براق» را رام او گردانيدى و [روح]او را به آسمان بالا بردى و دانش رخدادهاى گذشته و آينده تا پايان آفرينش را به او سپردى،
ثُمَّ نَصَرْتَهُ بِالرُّعْبِ وَ حَفَفْتَهُ بِجَبْرَئِيلَ وَ مِيكَائِيلَ وَ الْمُسَوِّمِينَ مِنْ مَلَائِكَتِكَ
آن‌گاه با افكندن بيم و هراس [در دل مخالفان]او را يارى كردى و جبرئيل و ميكائيل و فرشتگان مشخص خود را در گرداگرد او قرار دادى
وَ وَعَدْتَهُ أَنْ تُظْهِرَ دِينَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ وَ ذَلِكَ بَعْدَ أَنْ بَوَّأْتَهُ مُبَوَّأَ صِدْقٍ مِنْ أَهْلِهِ
و به او نويد دادى كه دين او را بر تمامى اديان چيره خواهى نمود، اگرچه مشركان از اين امر ناخوشايند باشند. و اين همه بعد از آن بود كه او را در جايگاه درست و مطابق با واقع از خاندانش نشاندى
وَ جَعَلْتَ لَهُ وَ لَهُمْ (أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبارَكاً وَ هُدىً لِلْعالَمِينَ
و اولين خانه‌اى را كه براى مردم نهاده شده است، براى او و آنان قرار دادى، خانه‌اى خجسته و هدايتگر جهانيان كه در «بكّه» قرار دارد
فِيهِ آياتٌ بَيِّناتٌ مَقامُ إِبْراهِيمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً)[2]
و نشانه‌هاى روشن، از جمله جايگاه ايستادن حضرت ابراهيم در آن وجود دارد و هركس در آن وارد گردد، ايمن است
وَ قُلْتَ (إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً)[3]
و نيز فرمودى: «خداوند اراده كرده است كه پليدى را از شما خاندان بزدايد و چنان‌كه بايد پاكيزه‌تان گرداند.»
وَ جَعَلْتَ أَجْرَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ [صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ] مَوَدَّتَهُمْ فِي كِتَابِكَ
و نيز در كتاب خود پاداش حضرت محمّد-درود و سلام خدا بر او و خاندان او-را دوستى آنان ياد كرده
فَقُلْتَ (قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى)[4] وَ قُلْتَ (ما سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ)[5]
و فرمودى: «بگو: در برابر آن [رسالت]جز دوستى نزديكان [خود] پاداشى از شما نمى‌خواهم.» و نيز فرمودى: «هر پاداشى از شما خواستم، به نفع شما است.»
وَ قُلْتَ (ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَنْ شاءَ أَنْ يَتَّخِذَ إِلى رَبِّهِ سَبِيلًا)[6]
و همچنين فرمودى: «پاداشى از شما نخواستم جز براى اين‌كه هركس خواست، به‌سوى پروردگارش راهى گردد.»
فَكَانُوا [وَ كَانُوا] هُمُ السَّبِيلَ إِلَيْكَ وَ الْمَسْلَكَ إِلَى رِضْوَانِكَ
بر اين اساس، آنان راه تو و طريق خشنودى تواند؛
فَلَمَّا انْقَضَتْ أَيَّامُهُ أَقَامَ وَلِيَّهُ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ صَلَوَاتُكَ [صَلَوَاتُ اللَّهِ] عَلَيْهِمَا [وَ عَلَى] وَ آلِهِمَا هَادِياً
لذا وقتى روزگار او [رسول اكرم-درود و سلام خدا بر او و خاندان او-]به سرآمد، جانشين خود علىّ بن ابى طالب -درودهاى خدا بر آن دو و خاندان ايشان-را به عنوان هدايتگر [بعد از خود، به‌جاى خويش]نشاند،
إِذْ كَانَ هُوَ الْمُنْذِرُ (وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ)[7] فَقَالَ وَ الْمَلَأُ أَمَامَهُ مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاهُ
زيرا او بيم‌دهنده است و هر گروهى نياز به هدايتگر دارند. از اين‌رو، درحالى‌كه مردم در پيشاروى او بودند، فرمود: «هركس كه من مولاى اويم، علىّ مولاى او است.
اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ
خداوندا، هركس با او دوستى ورزد، دوستش بدار و هركس با او دشمنى ورزد، دشمنش بدار و هركس كه او را يارى كند، يارى كن و هركس از يارى او دست بكشد، يارى منما.»
وَ قَالَ مَنْ كُنْتُ أَنَا نَبِيَّهُ [كُنْتُ نَبِيَّهُ] فَعَلِيٌّ أَمِيرُهُ وَ قَالَ أَنَا وَ عَلِيٌّ مِنْ شَجَرَةٍ وَاحِدَةٍ وَ سَائِرُ النَّاسِ مِنْ شَجَرِ شَتَّى
و نيز فرمود: «هركس كه من پيامبر اويم، على امير او است.» و نيز فرمود: «من و على از يك درختيم و سايرين از درخت‌هاى گوناگون.»
وَ أَحَلَّهُ مَحَلَّ هَارُونَ مِنْ مُوسَى فَقَالَ أَنْتَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِلَّا أَنَّهُ لَا نَبِيَّ بَعْدِي
و او را نسبت به خود، به‌جاى هارون نسبت به موسى، نشاند و فرمود: «منزلت تو نسبت به من، همانند منزلت هارون نسبت به موسى است، جز اين‌كه بعد از من ديگر پيامبرى وجود ندارد.»
وَ زَوَّجَهُ ابْنَتَهُ سَيِّدَةَ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ وَ أَحَلَّ لَهُ مِنْ مَسْجِدِهِ مَا حَلَّ لَهُ وَ سَدَّ الْأَبْوَابَ إِلَّا بَابَهُ
و دخترش، سرور زنان جهان را به همسرى او درآورد و آنچه از مسجدش براى خود او حلال بود، براى على-درود بر او-نيز حلال شمرد و همه‌ى درها [يى را كه به مسجدش باز مى‌شد]جز در على را بست،
ثُمَّ أَوْدَعَهُ عِلْمَهُ وَ حِكْمَتَهُ فَقَالَ أَنَا مَدِينَةُ الْعِلْمِ وَ عَلِيٌّ بَابُهَا فَمَنْ أَرَادَ الْحِكْمَةَ [الْمَدِينَةَ] فَلْيَأْتِهَا مِنْ بَابِهَا
آن‌گاه دانش و حكمت خود را به او سپرد و فرمود: «من شهر دانش هستم و على درب آن است. بنابراين، هركس خواهان ورود به شهر [جوياى حكمت]است، بايد از درب آن وارد شود.»
ثُمَّ قَالَ لَهُ أَنْتَ أَخِي وَ وَصِيِّي وَ وَارِثِي لَحْمُكَ مِنْ لَحْمِي وَ دَمُكَ مِنْ دَمِي
سپس خطاب به او فرمود: «تو، برادر و جانشين و وارث من هستى، گوشت و خون تو از گوشت و خون من است
وَ سِلْمُكَ سِلْمِي وَ حَرْبُكَ حَرْبِي وَ الْإِيمَانُ مُخَالِطٌ لَحْمَكَ وَ دَمَكَ كَمَا خَالَطَ لَحْمِي وَ دَمِي
و آشتى با تو، آشتى با من و جنگ با تو، جنگ با من است و ايمان چنان‌كه با گوشت و خون من آميخته، با گوشت و خون تو آميخته است
وَ أَنْتَ غَداً عَلَى الْحَوْضِ خَلِيفَتِي وَ أَنْتَ تَقْضِي دَيْنِي وَ تُنْجِزُ عِدَاتِي
و تو فردا [ى قيامت]در كنار حوض [كوثر] جانشين من خواهى بود و وامم را ادا خواهى كرد و به وعده‌هايم وفا خواهى نمود
وَ شِيعَتُكَ عَلَى مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ مُبْيَضَّةً وُجُوهُهُمْ حَوْلِي فِي الْجَنَّةِ وَ هُمْ جِيرَانِي
و شيعيان تو بر منبرهايى از نور با چهره‌هاى سپيد و درخشان در بهشت، گرداگرد و همسايه‌ى من خواهند بود.
وَ لَوْ لَا أَنْتَ يَا عَلِيُّ لَمْ يُعْرَفِ الْمُؤْمِنُونَ بَعْدِی
اى على، اگر تو نبودى، بعد از من مؤمنان شناخته نمى‌شدند.»
وَ كَانَ بَعْدَهُ هُدًى مِنَ الضَّلَالِ وَ نُوراً مِنَ الْعَمَى وَ حَبْلَ اللَّهِ الْمَتِينِ وَ صِرَاطَهُ الْمُسْتَقِيمَ
و [بدين‌سان]على-درود بر او-بعد از پيامبر اكرم-درود و سلام خدا بر او و خاندان او-هدايتگر مردم از گمراهى و روشنگر نابينايى آنان و ريسمان استوار خدا و راه راست او بود
لَا يُسْبَقُ بِقَرَابَةٍ فِي رَحِمٍ وَ لَا بِسَابِقَةٍ فِي دِينٍ وَ لَا يُلْحَقُ فِي مَنْقَبَةٍ مِنْ مَنَاقِبِهِ
و هيچ‌كس در نزديكى به واسطه‌ى خويشاوندى و پيشى گرفتن در دين، بر او سبقت نجست و در هيچ‌يك از صفات ستوده‌اش به او نپيوست،
يَحْذُو حَذْوَ الرَّسُولِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِمَا وَ آلِهِمَا [صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ] وَ يُقَاتِلُ عَلَى التَّأْوِيلِ وَ لَا تَأْخُذُهُ فِي اللَّهِ لَوْمَةُ لَائِمٍ
گام در جاى گام رسول خدا-درود خداوند بر آن دو و خاندان ايشان [-درود و سلام خدا بر او و خاندان او-]-مى‌گذاشت و براساس تأويل [و باطن قرآن]پيكار مى‌كرد و در [راه خشنودى] خدا از نكوهش هيچ سرزنش‌كننده‌اى بيم نداشت.
قَدْ وَتَرَ فِيهِ صَنَادِيدَ الْعَرَبِ وَ قَتَلَ أَبْطَالَهُمْ وَ نَاوَشَ [نَاهَشَ] ذُؤْبَانَهُمْ
در [راه خشنودى]خدا، سردمداران عرب را لرزاند و تاراند و پهلوانان آنان را كشت و با گرگان آن‌ها سرپنجه نرم كرد
فَأَوْدَعَ [وَ أَوْدَعَ] قُلُوبَهُمْ أَحْقَاداً بَدْرِيَّةً وَ خَيْبَرِيَّةً وَ حُنَيْنِيَّةً وَ غَيْرَهُنَّ فَأَضَبَّتْ [فأصبت] عَلَى عَدَاوَتِهِ
و كينه‌هاى جنگ «بدر» و «خيبر» و «حنين» و غيره را در دل‌هاى آنان به وديعه گذاشت. از اين‌رو، عرب‌ها بر دشمنى با او هجوم آورده
وَ أَكَبَّتْ عَلَى مُبَارَزَتِهِ [مُنَابَذَتِهِ] حَتَّى قَتَلَ النَّاكِثِينَ وَ الْقَاسِطِينَ وَ الْمَارِقِينَ
و بر ستيز با او روى آوردند، تا اين‌كه پيمان‌شكنان و ستمگران و خوارج را كشت
وَ لَمَّا قَضَى نَحْبَهُ وَ قَتَلَهُ أَشْقَى الْأَشْقِيَاءِ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ [إِلَى] الْآخِرِينَ يَتْبَعُ أَشْقَى الْأَوَّلِينَ
و هنگامى كه مدت عمرش را به سر آورد و شقى‌ترين افراد [از ميان نسل‌هاى پيشين و]نسل‌هاى اخير به پيروى از شقى‌ترين فرد از ميان پيشينيان [پى‌كننده‌ى ناقه‌ى صالح پيامبر]او را به قتل رساند،
لَمْ يُمْتَثَلْ أَمْرُ الرَّسُولِ [رَسُولِ اللَّهِ] صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي الْهَادِينَ بَعْدَ الْهَادِينَ
ديگر فرمان رسول خدا-درود و سلام خدا بر او و خاندان او-درباره‌ى هدايتگران بعد از او، يكى پس از ديگرى مورد اطاعت قرار نگرفت
وَ الْأُمَّةُ مُصِرَّةٌ عَلَى مَقْتِهِ مُجْتَمِعَةٌ عَلَى قَطِيعَةِ رَحِمِهِ وَ إِقْصَاءِ وُلْدِهِ إِلَّا الْقَلِيلَ مِمَّنْ وَفَى لِرِعَايَةِ الْحَقِّ فِيهِمْ
و امّت بر دشمنى او اصرار ورزيده و بر قطع ارتباط با او و طرد فرزندانش متّفق شدند، به جز افراد اندك كه به رعايت حق درباره‌ى آنان، وفا نمودند
فَقُتِلَ مَنْ قُتِلَ وَ سُبِيَ مَنْ سُبِيَ وَ أُقْصِيَ مَنْ أُقْصِيَ
و در نتيجه تعدادى كشته شدند و گروهى به اسارت رفتند و برخى تبعيد شدند
وَ جَرَى الْقَضَاءُ لَهُمْ بِمَا يُرْجَى لَهُ حُسْنُ الْمَثُوبَةِ [وَ] إِذْ كَانَتِ الْأَرْضُ (لِلَّهِ يُورِثُها مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ)[8]
و قضاى الهى در مورد آنان به‌گونه‌اى جارى شد كه اميد پاداش نيك از آن مى‌رود، زيرا زمين از آن خدا است و آن را براى هريك از بندگانش كه بخواهد، به ارث مى‌گذارد و فرجام كار از آن تقواپيشگان است
وَ (سُبْحانَ رَبِّنا إِنْ كانَ وَعْدُ رَبِّنا لَمَفْعُولًا)[9] (وَ لَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ)[10] وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
و منزه باد پروردگار ما، كه وعده‌ى او قطعا انجام شدنى است و هرگز خداوند خلف وعده نمى‌كند و او سربلند و فرزانه است.
فَعَلَى الْأَطَايِبِ مِنْ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِمَا وَ آلِهِمَا فَلْيَبْكِ الْبَاكُونَ
بنابراين، سزا است كه گريه‌كنندگان بر پاكان اهل بيت محمّد و على-درود خدا بر آن دو و خاندان ايشان-بگريند و ناله‌كنندگان ناله سر دهند
وَ إِيَّاهُمْ فَلْيَنْدُبِ النَّادِبُونَ وَ لِمِثْلِهِمْ فَلْتُذْرَفِ [فَلْتَدِرَّ] الدُّمُوعُ وَ لْيَصْرُخِ الصَّارِخُونَ وَ يَضِجَّ الضَّاجُّونَ وَ يَعِجَّ العَاجُّونَ
و اشك‌ها براى امثال آنان روان گردد و فريادكشان به فرياد آيند و شيوه‌كنان شيون سر دهند و خروشندگان به خروش آيند.
أَيْنَ الْحَسَنُ [وَ] أَيْنَ الْحُسَيْنُ [وَ] أَيْنَ أَبْنَاءُ الْحُسَيْنِ صالِحٌ بَعْدَ صَالِحٍ وَ صَادِقٌ بَعْدَ صَادِقٍ
كجاست امام حسن؟ كجاست امام حسين؟ كجاست فرزندان امام حسين؟ شايسته‌اى در پى شايسته‌اى و راستگويى بعد از راستگويى.
أَيْنَ السَّبِيلُ بَعْدَ السَّبِيلِ أَيْنَ الْخِيَرَةُ بَعْدَ الْخِيَرَةِ [وَ] أَيْنَ الشَّمُوسُ الطَّالِعَةُ أَيْنَ الْأَقْمَارُ الْمُنِيرَةُ
كجايندراهنمايان يكى پس از ديگرى؟ كجايند برگزيدگان يكى پس از ديگرى؟ كجايند آفتاب‌هاى تابان؟ كجايند ماه‌هاى درخشان؟
أَيْنَ الْأَنْجُمُ الزَّاهِرَةُ أَيْنَ أَعْلَامُ الدِّينِ وَ قَوَاعِدُ الْعِلْمِ أَيْنَ بَقِيَّةُ اللَّهِ الَّتِي لَا تَخْلُو مِنَ الْعِتْرَةِ الْهَادِيَةِ [الطَّاهِرَةِ]
كجايند ستارگان روشنى‌بخش؟ كجايند پرچم‌هاى دين و پايه‌هاى دانش؟ كجاست آن بازمانده‌ى عترت راهنما [پاك]؟
أَيْنَ الْمُعَدُّ لِقَطْعِ دَابِرِ الظَّلَمَةِ أَيْنَ الْمُنْتَظَرُ لِإِقَامَةِ [الْقَوَاعِدِ] الْأَمْتِ وَ الْعِوَجِ
كجاست آن كسى كه براى ريشه‌كن كردن ستمگران در نظر گرفته شده است؟ كجاست آن كسى كه براى راست كردن سستى [پايه‌هاى دين]و كژى،
أَيْنَ الْمُرْتَجَى لِإِزَالَةِ الْجَوْرِ وَ الْعُدْوَانِ أَيْنَ المُدَّخَرُ لِتَجْدِيدِ الْفَرَائِضِ وَ السُّنَنِ
انتظار او كشيده مى‌شود؟ كجاست آن كسى كه براى زدودن جور و تعدّى به او اميد دوخته شده است؟ كجاست آن كسى كه براى از سرگرفتن واجبات و مستحبات اندوخته شده است؟
أَيْنَ الْمُتَخَيَّرُ [الْمُتَّخَذُ] لِإِعَادَةِ الْمِلَّةِ وَ الشَّرِيعَةِ أَيْنَ الْمُؤَمَّلُ لِإِحْيَاءِ الْكِتَابِ وَ حُدُودِهِ
كجاست آن كسى كه براى بازسازى آيين و شريعت برگزيده شده است؟ كجاست آن كسى كه براى احياى كتاب خدا و احكام آن، آرزو مى‌شود؟
أَيْنَ مُحْيِي مَعَالِمِ الدِّينِ وَ أَهْلِهِ أَيْنَ قَاصِمُ شَوْكَةِ الْمُعْتَدِينَ أَيْنَ هَادِمُ أَبْنِيَةِ الشِّرْكِ وَ النِّفَاقِ
كجاست احياگر نشانه‌هاى دين و دين‌داران؟ كجاست درهم‌شكننده‌ى تندى و تيزى تجاوزكاران؟ كجاست ويران‌كننده‌ى بناهاى شرك و نفاق؟
أَيْنَ مُبِيدُ أَهْلِ الْفُسُوقِ وَ الْعِصْيَانِ وَ الطُّغْيَانِ أَيْنَ حَاصِدُ فُرُوعِ الْغَيِّ وَ الشِّقَاقِ
كجاست نابودكننده‌ى فاسقان و گناهكاران و طغيان‌گران؟ كجاست دروكننده‌ى شاخه‌هاى گمراهى و ستيزه‌جويى؟
أَيْنَ طَامِسُ آثَارِ الزَّيْغِ وَ الْأَهْوَاءِ أَيْنَ قَاطِعُ حَبَائِلِ الْكَذِبِ وَ الِافْتِرَاءِ
كجاست محوكننده‌ى آثار انحراف و هوس‌بازى؟ كجاست برنده‌ى رشته‌هاى دروغ و افترا؟
أَيْنَ مُبِيدُ الْعُتَاةِ وَ الْمَرَدَةِ أَيْنَ مُسْتَأْصِلُ أَهْلِ الْعِنَادِ وَ التَّضْلِيلِ وَ الْإِلْحَادِ أَيْنَ مُعِزُّ الْأَوْلِيَاءِ وَ مُذِلُّ الْأَعْدَاءِ
كجاست نابودكننده‌ى سركشان و گردنكشان؟ كجاست بركننده‌ى ريشه‌ى ستيزه‌جويان و گمراه‌گران و منحرفان؟ كجاست سرافرازكننده‌ى دوستان و خواركننده‌ى دشمنان؟
أَيْنَ جَامِعُ الْكَلِمِ [الْكَلِمَةِ] عَلَى التَّقْوَى أَيْنَ بَابُ اللَّهِ الَّذِي مِنْهُ يُؤْتَى
كجاست كسى كه سخن [همگان]را بر تقوا گرد مى‌آورد؟ كجاست آن در ورودى خدا كه از آن طريق مى‌توان به درگاه خدا وارد شد؟
أَيْنَ وَجْهُ اللَّهِ الَّذِي [بِهِ] إِلَيْهِ يَتَوَجَّهُ [يَتَوَجَّهُ إِلَيْهِ] الْأَوْلِيَاءُ أَيْنَ السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَيْنَ أَهْلِ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ
كجاست آن روى خدا كه با دوستان [خدا]روى به‌سوى او مى‌كنند؟ كجاست آن رشته‌ى پيونددهنده‌ى ميان زمينيان و آسمانيان؟
أَيْنَ صَاحِبُ يَوْمِ الْفَتْحِ وَ نَاشِرُ رَايَةِ الْهُدَى أَيْنَ مُؤَلِّفُ شَمْلِ الصَّلَاحِ وَ الرِّضَا
كجاست دارنده‌ى روز پيروزى و افرازنده‌ى پرچم هدايت؟ كجاست آن كسى كه پريشانى‌ها را سامان داده و به خشنودى مبدّل مى‌سازد؟
أَيْنَ الطَّالِبُ بِذُحُولِ الْأَنْبِيَاءِ وَ أَبْنَاءِ الْأَنْبِيَاءِ أَيْنَ الطَّالِبُ [الْمُطَالِبُ] بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِكَرْبَلَاءَ
كجاست خون‌خواه پيامبران و پيامبرزادگان؟ كجاست خون‌خواه كشته‌ى كربلا؟
أَيْنَ الْمَنْصُورُ عَلَى مَنِ اعْتَدَى عَلَيْهِ وَ افْتَرَى
كجاست آن كسى كه بر متجاوزان و افترازنندگان، يارى مى‌شود؟
أَيْنَ الْمُضْطَرُّ الَّذِي يُجَابُ إِذَا دَعَا أَيْنَ صَدْرُ الْخَلَائِقِ [الْخَلَائِفِ] ذُو الْبِرِّ وَ التَّقْوَى
كجاست آن درمانده‌اى كه هرگاه دعا كند، دعايش مستجاب مى‌شود؟ كجاست صدرنشين آفريده‌ها [جانشينان]و نيكوكاران و تقواپيشه؟
أَيْنَ ابْنُ النَّبِيِّ الْمُصْطَفَى وَ ابْنُ عَلِيٍّ الْمُرْتَضَى وَ ابْنُ خَدِيجَةَ الْغَرَّاءِ وَ ابْنُ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ الْكُبْرَى
كجاست پسر پيامبر برگزيده و پسر على مرتضى و پسر خديجه‌ى غرّاء و پسر فاطمه‌ى [زهراى]كبرى.
بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي وَ نَفْسِي لَكَ الْوِقَاءُ وَ الْحِمَاءُ يَا ابْنَ السَّادَةِ الْمُقَرَّبِينَ يَا ابْنَ النُّجَبَاءِ الْأَكْرَمِينَ
پدر بو مادرم به فدايت و جانم سپر و حامى تو! اى پسر سروران مقرّب [درگاه خدا]، اى پسر برترين گراميان [بزرگان]،
يَا ابْنَ الْهُدَاةِ الْمُهْتَدِينَ [الْمَهْدِيِّينَ] يَا ابْنَ الْخِيَرَةِ الْمُهَذَّبِينَ يَا ابْنَ الْغَطَارِفَةِ الْأَنْجَبِينَ
اى پسر هدايتگران هدايت‌يافته، اى پسر برگزيدگان پاكيزه، اى پسر نجيب‌ترين بزرگان، اى پسر بزرگواران برگزيده،
يَا ابْنَ الْخَضَارِمَةِ الْمُنْتَجَبِينَ يَا ابْنَ الْقَمَاقِمَةِ الْأَكْرَمِينَ [الْأَكْبَرِينَ] يَا ابْنَ الْأَطَايِبِ الْمُعَظَّمِينَ الْمُطَهَّرِينَ [الْمُسْتَظْهِرِينَ]
اى پسر گرامى‌ترين درياها [اى بخشش]، اى پسر پاكيزه‌ترين بزرگان پاك [حمايت‌شده]،
يَا ابْنَ الْبُدُورِ الْمُنِيرَةِ يَا ابْنَ السُّرُجِ الْمُضِيئَةِ يَا ابْنَ الشُّهُبِ الثَّاقِبَةِ يَا ابْنَ الْأَنْجُمِ الزَّاهِرَةِ
اى پسر ماه‌هاى تابنده، اى پسر چراغ‌هاى فروزان، اى پسر شهاب‌هاى شكافنده، اى پسر ستارگان فروزنده،
يَا ابْنَ السُّبُلِ الْوَاضِحَةِ يَا ابْنَ الْأَعْلَامِ اللَّائِحَةِ يَا ابْنَ الْعُلُومِ الْكَامِلَةِ يَا ابْنَ السُّنَنِ الْمَشْهُورَةِ
اى پسر راه‌هاى روشن، اى پسر نشانه‌هاى نمودار، اى پسر دانش‌هاى كامل، اى پسر راه و روش‌هاى مشهور،
يَا ابْنَ الْمَعَالِمِ الْمَأْثُورَةِ يَا ابْنَ الْمُعْجِزَاتِ الْمَوْجُودَةِ يَا ابْنَ الدَّلَائِلِ الْمَشْهُودَةِ
اى پسر آثار روايت‌شده، اى پسر معجزه‌هاى موجود، اى پسر براهين آشكار،
يَا ابْنَ الصِّرَاطِ الْمُسْتَقِيمِ يَا ابْنَ (النَّبَإِ الْعَظِيمِ)[11] يَا ابْنَ مَنْ هُوَ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَى اللَّهِ عَلِيٌّ حَكِيمٌ
اى پسر راه راست، اى پسر خبر بزرگ، اى پسر كسى كه در كتاب مادر و اصلى نزد خدا، بلندپايه و فرزانه هستى،
يَا ابْنَ الْآيَاتِ وَ الْبَيِّنَاتِ يَا ابْنَ الدَّلَائِلِ الظَّاهِرَاتِ يَا ابْنَ الْبَرَاهِينِ الْوَاضِحَاتِ الْبَاهِرَاتِ
اى پسر آيه‌ها و نشانه‌هاى روشن، اى پسر دلايل آشكار، اى پسر براهين روشن و واضح،
يَا ابْنَ الْحُجَجِ الْبَالِغَاتِ يَا ابْنَ النِّعَمِ السَّابِغَاتِ يَا ابْنَ (طه)[12] وَ الْمُحْكَمَاتِ يَا ابْنَ (يس)[13] وَ (الذَّارِياتِ)[14]
اى پسر حجت‌هاى رسا، اى پسر نعمت‌هاى فراوان، اى پسر «طه» و محكمات قرآن، اى پسر «يس» و «ذاريات» ،
يَا ابْنَ (الطُّورِ)[15] وَ (الْعادِياتِ)[16] يَا ابْنَ مَنْ (دَنا فَتَدَلَّى فَكانَ قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنى)[17] دُنُوّاً وَ اقْتِرَاباً مِنَ الْعَلِيِّ الْأَعْلَى
اى پسر «طور» و «عاديات» ، اى پسر كسى كه نزديك خدا شد و نزديك‌تر شد تا اين‌كه در فاصله‌ى دو سر كمان يا نزديك‌تر به خداى بلندپايه و برتر قرار گرفت.
لَيْتَ شَعْرِي أَيْنَ اسْتَقَرَّتْ بِكَ النَّوَى بَلْ أَيُّ أَرْضٍ تُقِلُّكَ أَوْ ثَرَى [أَوِ الثَّرَى] أَ بِرَضْوَى أَمْ غَيْرِهَا أَمْ ذِي طُوًى
اى كاش مى‌دانستم كه كدامين مقصد قرارگاه تو است، بلكه كدامين زمين يا خاك تو را جاى داده است؟ آيا در «رضوى» هستى يا «ذى طوى» ؟
عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ أَرَى الْخَلْقَ وَ لَا تُرَى وَ لَا أَسْمَعُ لَكَ حَسِيساً وَ لَا نَجْوَى
سخت است بر من كه مردم را ببينم و تو ديده نشوى و حتى زمزمه و نجواى تو را نشنوم.
عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ لَا تُحِيطَ بِي دُونَكَ الْبَلْوَى [تُحِيطَ بِكَ دُونِيَ الْبَلْوَى] وَ لَا يَنَالَكَ مِنِّي ضَجِيجٌ وَ لَا شَكْوَى
سخت است بر من كه بلا، تو-و نه من-را فراگيرد و ناله و گله‌اى از من به تو نرسد.
بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ مُغَيَّبٍ لَمْ يَخْلُ مِنَّا بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ نَازِحٍ مَا يَنْزَحُ [نَزَحَ] عَنَّا
جانم به فداى تو، غايبى كه از ما كناره نگرفته‌اى، جانم به فداى تو، برون رفته‌اى كه از ما دور نيستى،
بِنَفْسِي أَنْتَ أُمْنِيَّةُ شَائِقٍ تَمَنَّى [يَتَمَنَّى] مِنْ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ ذَكَرَا فَحَنَّا بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ عَقِيدِ عِزٍّ لَا يُسَامَى
جانم به فداى تو، كه آرزوى هر علاقمند آرزومند اعمّ از مرد و زن مؤمن هستى كه تو را ياد نموده و مى‌نالند، جانم به فداى تو، سرفرازى كه هيچ‌كس با تو برابرى نمى‌كند،
بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ أَثِيلِ مَجْدٍ لَا يُحَازَى [يُجَازَى] [يُحَاذِي] بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ تِلَادِ نِعَمٍ لَا تُضَاهَى
جانم به فداى تو، بزرگوارى كه برابر ندارى، جانم به فداى تو كه زاده‌ى نعمت‌هاى بى‌نظير هستى،
بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ نَصِيفِ شَرَفٍ لَا يُسَاوَى إِلَى مَتَى أُجَارُ [أَحَارُ] فِيكَ يَا مَوْلَايَ
جانم به فداى تو، همسنگ شرفى كه هيچ‌كس با تو مساوى نيست. اى مولاى من، تا كى سرگشته‌ى تو باشم [فريادخواهى كنم]
وَ إِلَى مَتَى وَ أَيَّ خِطَابٍ أَصِفُ فِيكَ وَ أَيَّ نَجْوَى عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ أُجَابَ دُونَكَ وَ أُنَاغَى [أَوْ أُنَاغَى]
و تا كى؟ و با چه سخن و با كدامين رازگويى تو را توصيف كنم؟ سخت است بر من كه از غير تو پاسخ شنوم و از غير تو سخنان خوشحال‌كننده بشنوم،
عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ أَبْكِيَكَ وَ يَخْذُلَكَ الْوَرَى عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ يَجْرِيَ عَلَيْكَ دُونَهُمْ مَا جَرَى
سخت است بر من كه بر تو بگريم و مردم تو را واگذارند، سخت است بر من كه مصايبى بر تو-و نه بر مردم-وارد شود.
هَلْ مِنْ مُعِينٍ فَأُطِيلَ مَعَهُ الْعَوِيلَ وَ الْبُكَاءَ هَلْ مِنْ جَزُوعٍ فَأُسَاعِدَ جَزَعَهُ إِذَا خَلَا
آيا كسى هست كه مرا كمك كند تا همراه با او ناله و گريه‌ى طولانى سر دهم؟ آيا زارى‌كننده‌اى هست كه در خلوت، با شيون او را يارى كنم؟
هَلْ قَذِيَتْ عَيْنٌ فَتَسْعَدُهَا [فَسَاعَدَتْهَا] عَيْنِي عَلَى الْقَذَى هَلْ إِلَيْكَ يَا ابْنَ أَحْمَدَ سَبِيلٌ فَتُلْقَى
آيا در چشمى خاشاكى افتاده است تا چشم من ياور او باشد؟ اى پسر احمد، آيا راهى به‌سوى تو وجود دارد تا با تو ديدار كنيم؟
هَلْ يَتَّصِلُ يَوْمُنَا مِنْكَ بِغَدِهِ فَنَحْظَى مَتَى نَرِدُ مَنَاهِلَكَ الرَّوِيَّةَ فَنَرْوَى [فنروي]
آيا امروز ما به فرداى تو مى‌پيوندد تا از تو بهره‌مند شويم؟ كى بر آبشخورهاى سيراب‌كننده‌ى تو وارد و از آن سيراب مى‌شويم؟
مَتَى نَنْتَفِعُ [نَنْقَعُ] مِنْ عَذْبِ مَائِكَ فَقَدْ طَالَ الصَّدَى مَتَى نُغَادِيكَ وَ نُرَاوِحُكَ فَتَقَرَّ عُيُونُنَا [فَنَقِرَّ مِنْهَا عَيْناً]
چه وقت از آب گواراى تو بهره‌مند [سيراب]خواهيم شد، كه به راستى تشنگى [ما]به درازا كشيد؟
مَتَى تَرَانَا [نَرَانَا] وَ نَرَاكَ وَ قَدْ نَشَرْتَ لِوَاءَ النَّصْرِ تُرَى
چه زمان با تو صبح و شام را به سر مى‌آوريم تا چشمانمان [به تو]روشن گردد؟
أَ تَرَانَا [أَ نَرَانَا] نَحُفُّ بِكَ وَ أَنْتَ تَؤُمُّ الْمَلَأَ وَ قَدْ مَلَأْتَ الْأَرْضَ عَدْلًا
كى تو و ما همديگر را مى‌بينيم درحالى‌كه پرچم پيروزى را برافراشته‌اى؟ آيا [روزى خواهد رسيد]كه ما را ببينى كه گرداگرد تو را فراگرفته‌ايم و تو پيشواى مردم هستى
وَ أَذَقْتَ أَعْدَاءَكَ هَوَاناً وَ عِقَاباً وَ أَبَرْتَ الْعُتَاةَ وَ جَحَدَةَ الْحَقِّ
و زمين را با داد پر كرده‌اى و به دشمنانت، خوارى و كيفر چشانده‌اى و سركشان و انكاركنندگان حق را نابود كرده
وَ قَطَعْتَ دَابِرَ الْمُتَكَبِّرِينَ وَ اجْتَثَثْتَ أُصُولَ الظَّالِمِينَ وَ نَحْنُ نَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ
و متكبّران را برانداخته و ستمگران را ريشه‌كن كرده‌اى و ما مى‌گوييم: ستايش خدا را كه پروردگار جهانيان است.
اللَّهُمَّ أَنْتَ كَشَّافُ الْكُرَبِ [الْكُرُوبِ] وَ الْبَلْوَى وَ إِلَيْكَ أَسْتَعْدِي فَعِنْدَكَ الْعَدْوَى وَ أَنْتَ رَبُّ الْآخِرَةِ وَ الْأُولَى
خداوندا، تو زداينده‌ى اندوه‌ها و گرفتارى‌ها هستى، از تو أيارى مى‌جوييم، كه يارى نزد تو است و تو پروردگار آخرت و دنيا هستى،
فَأَغِثْ يَا غِيَاثَ الْمُسْتَغِيثِينَ عُبَيْدَكَ الْمُبْتَلَى وَ أَرِهِ سَيِّدَهُ يَا شَدِيدَ الْقُوَى
پس اى فريادرس دادخواهان، بنده‌ى كوچك گرفتارت را يارى كن و سرور او را به او بنمايان-اى داراى نيروهاى سخت-
وَ أَزِلْ عَنْهُ بِهِ الْأَسَى وَ الْجَوَى وَ بَرِّدْ غَلِيلَهُ يَا مَنْ هُوَ (عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى)[18] وَ مَنْ إِلَيْهِ الرُّجْعَى وَ الْمُنْتَهَى
و اندوه و سوز دل او را برطرف كن و حرارت قلب او را خنك ساز، اى خدايى كه بر عرش استيلا دارى و بازگشت و منتهاى [همه‌ى موجودات]به‌سوى تو است.
اللَّهُمَّ وَ نَحْنُ عَبِيدُكَ التَّائِقُونَ إِلَى وَلِيِّكَ الْمُذَكِّرِ بِكَ
خداوندا، ما بندگان توايم كه مشتاق ولىّ تو مى‌باشيم، هم او كه يادآور تو
وَ نَبِيِّكَ خَلَقْتَهُ لَنَا عِصْمَةً وَ مَلَاذاً وَ أَقَمْتَهُ لَنَا قَوَاماً وَ مَعَاذاً وَ جَعَلْتَهُ لِلْمُؤْمِنِينَ مِنَّا إِمَاماً
و پيامبر تو است و او را براى پاسدارى و حمايت ما آفريده‌اى و براى پايدارى و پناه دادن به ما برانگيخته و پيشواى مؤمنان قرار داده‌اى،
فَبَلِّغْهُ مِنَّا تَحِيَّةً وَ سَلَاماً وَ زِدْنَا بِذَلِكَ يَا رَبِّ إِكْرَاماً وَ اجْعَلْ مُسْتَقَرَّهُ لَنَا مُسْتَقَرّاً وَ مُقَاماً
پس از ما به او درود و سلام بفرست و-اى پروردگار ما-بدين‌وسيله بر اكرام ما بيفزا و قرارگاه او را قرارگاه و جايگاه ما قرار ده
وَ أَتْمِمْ نِعْمَتَكَ بِتَقْدِيمِكَ إِيَّاهُ أَمَامَنَا حَتَّى تُورِدَنَا جِنَانَكَ [جَنَّاتِكَ] وَ مُرَافَقَةَ الشُّهَدَاءِ مِنْ خُلَصَائِكَ
و با مقدم داشتن او در پيشاپيش ما، نعمتت را بر ما تمام كن تا اين‌كه ما را به بهشت خود وارد كنى و همدم شهيدان پاك و خالص، بگردانى.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى حُجَّتِكَ وَ وَلِيِّ أَمْرِكَ وَ صَلِّ عَلَى جَدِّهِ مُحَمَّدٍ رَسُولِكَ السَّيِّدِ الْأَكْبَرِ
خداوندا، بر حجت و ولىّ امر خود و نيز بر جدّ او، حضرت محمّد كه فرستاده تو و بزرگ‌ترين سرور است
وَ صَلِّ عَلَى عَلِيٍّ أَبِيهِ السَّيِّدِ الْقَسْوَرِ وَ حَامِلِ اللِّوَاءِ فِي الْمَحْشَرِ وَ سَاقِي أَوْلِيَائِهِ مِنْ نَهَرِ الْكَوْثَرِ
و همچنين بر على، كه پدر او و سرور شيردل و بر دوش‌كشنده‌ى پرچم در روز محشر و سيراب‌كننده‌ى دوستانش از جوى كوثر
وَ الْأَمِيرِ عَلَى سَائِرِ الْبَشَرِ الَّذِي مَنْ آمَنَ بِهِ فَقَدْ ظَفَرَ [شَكَرَ] وَ مَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِهِ فَقَدْ [وَ مَنْ أَبَا فَقَدْ] خَطَرَ وَ كَفَرَ
و امير بر همه‌ى افراد بشر-كه هركس به او ايمان آورد، قطعا كامياب است و هركس به او ايمان نياورد [و هركس سرپيچى كند]، قطعا خود را به خطر انداخته و كافر گرديده است-درود فرست.
صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ عَلَى أَخِيهِ وَ عَلَى نَجْلِهِمَا الْمَيَامِينِ الْغُرَرِ مَا طَلَعَتْ شَمْسٌ وَ مَا أَضَاءَ قَمَرٌ
درود بر او [على-درود بر او-]و بر برادر او [رسول خدا بر او و خاندان او-]و بر نوادگان فرخنده و نورانى آن دو تا زمانى كه آفتاب برمى‌دمد و ماه پرتوافكنى مى‌كند،
وَ عَلَى جَدَّتِهِ الصِّدِّيقَةِ الْكُبْرَى فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ بِنْتِ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَى
و نيز بر مادربزرگ او، صديقه‌ى كبرى، فاطمه‌ى زهرا، دختر محمّد مصطفى
وَ عَلَى مَنِ اصْطَفَيْتَ مِنْ آبَائِهِ الْبَرَرَةِ وَ عَلَيْهِ
و بر پدران نيك و برگزيده‌اش و بر او،
أَفْضَلَ وَ أَكْمَلَ وَ أَتَمَّ وَ أَدْوَمَ وَ أَكْبَرَ وَ أَوْفَرَ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَصْفِيَائِكَ وَ خِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ
برترين و كامل‌ترين و بسنده‌ترين و بزرگ‌ترين و پيوسته‌ترين و فراوان‌ترين درودهايى را كه بر يكى از برگزيدگان و نيكان از آفريدگانت فرستاده‌اى، بر آنان و بر او بفرست،
وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلَاةً لَا غَايَةَ لِعَدَدِهَا وَ لَا نِهَايَةَ لِمَدَدِهَا وَ لَا نَفَادَ لِأَمَدِهَا
درودى كه منتهايى براى شمارش آن و نهايتى براى فزونى آن و پايانى براى زمان آن نيست.
اللَّهُمَّ وَ أَقِمْ [أَعِزَّ] بِهِ الْحَقَّ وَ أَدْحِضْ بِهِ الْبَاطِلَ وَ أَدِلْ [أَدِلَ] بِهِ أَوْلِيَاءَكَ وَ أَذْلِلْ بِهِ أَعْدَاءَكَ
خداوندا، و نيز حق را به او برپا دار [سرافراز]و باطل را نابود فرما و دوستانت را يارى [راهنمايى]و دشمنانت را خوار گردان
وَ صِلِ اللَّهُمَّ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُ وُصْلَةً تُؤَدِّيَ إِلَى مُرَافَقَةِ سَلَفِهِ
و-اى خدا-ميان ما و او پيوندى برقرار كن كه ما را به دوستى و همدمى نيكان او برساند
وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ يَأْخُذُ بِحُجْزَتِهِمْ وَ يُمَكَّنُ [وَ يَمْكُثُ] فِي ظِلِّهِمْ
و ما را از كسانى قرار ده كه دامن ايشان را گرفته و در سايه‌ى آنان درنگ مى‌كنند
وَ أَعِنَّا عَلَى تَأْدِيَةِ حُقُوقِهِ إِلَيْهِ وَ الِاجْتِهَادِ فِي طَاعَتِهِ وَ الِاجْتِنَابِ عَنْ مَعْصِيَتِهِ وَ امْنُنْ عَلَيْنَا بِرِضَاهُ
و ما را بر اداى حقوق او و كوشش در اطاعت از او و دورى از نافرمانى از او، يارى كن و خشنودى او را بر ما ارزانى دار
وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ وَ رَحْمَتَهُ وَ دُعَاءَهُ وَ خَيْرَهُ مَا نَنَالُ بِهِ سَعَةً مِنْ رَحْمَتِكَ وَ فَوْزاً عِنْدَكَ
و مهرورزى و رحمت و دعا و خير او را به ما ببخش، به‌اندازه‌اى كه به رحمت گسترده و رستگارى در نزد تو نايل گرديم
وَ اجْعَلْ صَلَاتَنَا [صَلَوَاتِنَا] بِهِ مَقْبُولَةً وَ ذُنُوبَنَا بِهِ مَغْفُورَةً وَ دُعَائَنَا بِهِ مُسْتَجَاباً
و نماز [ها]ى ما را به او پذيرفته و گناهان ما را آمرزيده و دعايمان را مستجاب گردان
وَ اجْعَلْ أَرْزَاقَنَا بِهِ مَبْسُوطَةً وَ هُمُومَنَا بِهِ مَكْفِيَّةً وَ حَوَائِجَنَا بِهِ مَقْضِيَّةً
و روزى‌هاى ما را به او فراخ و غم‌هاى ما را كفايت كن و خواسته‌هاى ما را به او برآور
وَ أَقْبِلْ إِلَيْنَا بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ وَ اقْبَلْ تَقَرُّبَنَا إِلَيْكَ
و با روى [اسما و صفات، يا ذات]گرامى خود به ما روى كن و تقرّب ما را به درگاهت بپذير
وَ انْظُرْ إِلَيْنَا نَظِرَةً رَحِيمَةً نَسْتَكْمِلُ بِهَا الْكَرَامَةَ عِنْدَكَ
و با نگاه مهرآميز به‌سوى ما بنگر تا به وسيله‌ى آن، كرامت خود نزد تو را تكميل گردانيم،
ثُمَّ لَا تَصْرِفْهَا عَنَّا بِجُودِكَ وَ اسْقِنَا مِنْ حَوْضِ جَدِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بِكَأْسِهِ وَ بِيَدِهِ
سپس به عنايت و بخشش خود نگاه خود را از ما بازمگير و از حوض جدّ او-درود و سلام خدا بر او و خاندان او-و با جام او و به دست او، ما را سيراب فرما،
رَيّاً رَوِيّاً هَنِيئاً سَائِغاً لَا ظَمَأَ [أَظْمَأُ] بَعْدَهُ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
سيرابى‌اى هرچه تمام‌تر و گواراتر و دلپذيرتر به گونه‌اى كه بعد از آن ديگر تشنه نگرديم، اى مهربان‌ترين مهربانان.